Η ύψιστη τιμή για έναν ποδοσφαιριστή είναι να εκπροσωπεί τη χώρα του αγωνιζόμενος στην εθνική ομάδα. Δεν έχουν όλοι αυτή την ευκαιρία και σε όσους δίνεται η δυνατότητα θα μπορούσε να πει κάποιος πως είναι προνομιούχοι.
Για τους περισσότερους δεν υπάρχει επιλογή. Είναι «καταδικασμένοι» να υπηρετούν τα χρώματα της χώρας από την οποία κατάγονται. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις. Ποδοσφαιριστές που ελέω διαφόρων συνθηκών θα μπορούσαν να αγωνιστούν με άλλη εθνική ομάδα από αυτήν που τελικά επέλεξαν, γράφοντας διαφορετικά την ιστορία του ποδοσφαίρου.
Λιονέλ Μέσι
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής με τη φανέλα της Αργεντινής, ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του πλανήτη, ο Λιονέλ Μέσι, θα μπορούσε να μην έχει παίξει ποτέ με τη φανέλα της «αλμπισελέστε». Εχοντας ενταχθεί από τα 13 του στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, ο 37χρονος σουπερστάρ είχε το δικαίωμα να έχει παίξει στην Εθνική Ισπανίας.
Και να έχει κατακτήσει πολύ νωρίτερα τον τίτλο που πήρε με την Αργεντινή στο Κατάρ το 2022 και όχι μόνο. Εχοντας συμπαίκτες τον Τσάβι, τον Ινιέστα και τα άλλα παιδιά της χρυσής φουρνιάς της Μπάρτσα.
Ο ίδιος προτίμησε να μείνει πιστός στην πατρίδα του, στον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε, και δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν δικαιώθηκε στο τέλος για την επιλογή του.
Κιλιάν Εμπαπέ
Αρκετά διαφορετική είναι η περίπτωση του Κιλιάν Εμπαπέ. Του άσου της Ρεάλ Μαδρίτης πια, που μόλις στα 19 του χρόνια κατέκτησε το Μουντιάλ με την Εθνική Γαλλίας. Του ηγέτη των «μπλε» εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια, ο οποίος θα μπορούσε πολύ εύκολα να παίζει για το Καμερούν.
Τη χώρα καταγωγής του πατέρα του. Εκεί που λατρεύεται σαν Θεός κάθε φορά που την επισκέπτεται. Προτίμησε όμως τη Γαλλία και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως κατάφερε από πολύ μικρή ηλικία να βάλει το όνομά του δίπλα σε εκείνα των Ζιντάν, Πλατινί κ.ο.κ.
Έρλινγκ Χάαλαντ
Γεννημένος στο Λιντς ο Ερλινγκ Χάαλαντ είχε τη δυνατότητα να επιλέξει την Εθνική Αγγλίας και όχι τη Νορβηγία. Ο σταρ της Μάντσεστερ Σίτι όμως είναι πολύ περήφανος για την καταγωγή του και ποτέ δεν σκέφτηκε πως θα μπορούσε να αγωνιστεί με άλλο εθνόσημο στο στήθος.
Ακόμα κι αν το τίμημα είναι να μην καταφέρει ίσως ποτέ να δώσει το «παρών» σε μια μεγάλη διοργάνωση παίζοντας για τη Νορβηγία. Η σκέψη βέβαια των Αγγλων ότι θα μπορούσαν να έχουν αυτά τα χρόνια δίδυμο με Χάαλαντ και Κέιν στην επίθεση είναι λογικό να τους… τρελαίνει.
Χάρι Κέιν
Ποιος σας είπε όμως ότι και ο αρχηγός της Αγγλίας δεν θα μπορούσε να παίζει για άλλη εθνική ομάδα; Γνωρίζατε ότι ο πατέρας του Χάρι Κέιν έχει γεννηθεί στο Γκόλγουεϊ της δυτικής Ιρλανδίας; Κι όμως!
Ο 30χρονος φορ είχε τη δυνατότητα να παίξει για την πατρίδα του πατέρα του, αλλά προτίμησε να το κάνει για εκείνη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο ίδιος. Και μάλλον έκανε καλό στην καριέρα του, η οποία πιθανότατα να μην είχε φτάσει στο σημείο που είναι τώρα αν η απόφαση του Κέιν ήταν διαφορετική την κρίσιμη στιγμή.
Τζουντ Μπέλινγκχαμ
Για την Ιρλανδία θα μπορούσε να αγωνίζεται και ο Τζουντ Μπέλινγκχαμ που έκανε πάταγο στην πρώτη του χρονιά με τη Ρεάλ Μαδρίτης και θέτει πολύ δυνατή υποψηφιότητα για τη «Χρυσή Μπάλα». Στα 21 του μόλις χρόνια ο Μπέλινγκχαμ θεωρείται ήδη ηγετική μορφή για τα «τρία λιοντάρια», αλλά η καταγωγή του γονιών του πατέρα του τού έδινε τη δυνατότητα επιλογής για το χρώμα της φανέλας που θα φορά σε διασυλλογικό επίπεδο.
Εκείνος προτίμησε να παίζει για την Εθνική Αγγλίας και άπαντες στη χώρα βλέπουν στο πρόσωπό του τον επόμενο μεγάλο σταρ του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.
Βίρτζιλ φαν Ντάικ
Πάνε αρκετά χρόνια τώρα που ο Βίρτζιλ φαν Ντάικ έχει εξελιχθεί στον ηγέτη της ολλανδικής άμυνας παίρνοντας τη σκυτάλη από θρύλους του παρελθόντος των «οράνιε» όπως ο Γιαπ Σταμ και ο Φραν ντε Μπουρ.
Ο αρχηγός της Λίβερπουλ τρομάζει με την παρουσία του και μόνο στα μετόπισθεν, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν πως είχε δικαίωμα να αγωνιστεί και για το Σουρινάμ. Την πρώην ολλανδική αποικία που έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1975, με τη φανέλα της οποίας έπαιζε ο γνώριμός μας από τη θητεία του στον ΠΑΟΚ Ντιέγκο Μπίσεσβαρ.
Το σόι της μητέρας του θηριώδους στόπερ έχει καταγωγή από εκεί, αλλά ο ίδιος διάλεξε Ολλανδία και μάλλον καλά έκανε.
