Ο Ολυμπιακός αυτής της εποχής, έχει βαλθεί να τρελάνει την ποδοσφαιρική Ευρώπη. Αυτό το 4-2 επί της Αστον Βίλα δεν είναι πως τον φέρνει ένα βήμα πριν από τον τελικό της Νέας Φιλαδέλφειας, από το σπουδαίο ματς που θα κρίνει τον εφετινό κάτοχο του Conference League, αλλά παράλληλα απέδειξε πως οι Ερυθρόλευκοι όταν παίζουν με πείσμα και πάθος δεν έχουν αγωνιστικό ταβάνι! Ο Μεντιλίμπαρ έχει φτιάξει μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μια ομάδα ατσαλωμένη. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ελεγε ο βάσκος προπονητής την παραμονή του αγώνα πως «θα πάμε για τη νίκη» και δεν ήταν λόγια του… αέρα, ούτε ήθελε να δώσει ηθικό στους ποδοσφαιριστές του. Το πίστευε από την πρώτη στιγμή.
Καμία φορά στο παρελθόν δεν έχουμε δει ελληνική ομάδα να παίζει τόσο επιθετικά σε εκτός έδρας παιχνίδι. Ουδέποτε σύνολο από τα μέρη μας βγήκε από το καβούκι του και πίεσε, έκλεψε μπάλες, δημιούργησε καταστάσεις και σημείωσε τέσσερα γκολ απέναντι σε μια ομάδα του αγγλικού ποδοσφαίρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θα έλεγε κάποιος πριν από την ιστορική αυτή αναμέτρηση, πως πάντα οι Αγγλοι επιβάλλουν τον ρυθμό τους και… λιώνουν τον αντίπαλο με τα τρεξίματά τους. Ενας μύθος που χθες μπήκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Ο Ολυμπιακός είχε… τρεχαντήρια που αμέσως σαν λυσσασμένα σκυλιά πήγαιναν στην περιοχή του Ολσεν με στόχο να βρουν το γκολ. Και ένα και δύο και τρία και τέσσερα γκολ, σαν τα παιδιά του Πειραιά που το ήθελαν και πίστευαν πολύ βαθιά μέσα στην ψυχή τους.
Τα βλέμματά τους αδηφάγα. Ανοιξαν χθες τους δρόμους της ψυχής, άνοιξαν τους δρόμους της ζωής, ξεκλειδώνουν την πόρτα του Παραδείσου και σε λίγες ημέρες ευελπιστούν να γράψουν τη μεγαλύτερη σελίδα δόξας που έγραψε ποτέ ελληνικός σύλλογος. Ναι, αγγίζουν τον τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης, χαϊδεύουν το τρόπαιο του Conference League, οφείλουν όμως να πατούν στο έδαφος και να είναι όλοι μετρημένοι στην προσέγγιση που θα κάνουν, γιατί αυτό το 4-2 δεν μετρά όπως παλαιότερα, καθόσον δεν υφίστανται πλέον τα εκτός έδρας γκολ. Και η Αστον Βίλα, πληγωμένο θηρίο είναι, σκοπεύει να έρθει στην Ελλάδα και να μην πετάξει λευκή πετσέτα, να κυνηγήσει κάθε της πιθανότητα. Ο Ουνάι Εμερι, μαθημένος στις κορυφαίες και στα τοπ ευρωπαϊκά ραντεβού, νιώθει ήδη τη δίψα για ρεβάνς. Ο Μεντιλίμπαρ το βράδυ της Πέμπτης τού έδωσε ένα σκληρό μάθημα που θα το θυμάται ο συμπατριώτης του για καιρό. Την ώρα που η Αστον Βίλα έφτασε στο 2-2, εκεί χτύπησε σαν κόμπρα ο Ολυμπιακός με άλλα δύο γκολ, φτάνοντας στο απίστευτο για πολλούς 4-2. Ενα σκορ μεθυστικό, μια νίκη που μοιάζει με αθλητικό Εβερεστ για κάθε ελληνική ομάδα, αλλά τα μπράβο πηγαίνουν στον Ολυμπιακό, στους άξιους ποδοσφαιριστές του και στη στιβαρή διοίκηση του Βαγγέλη Μαρινάκη, αυτή που πίστεψε πως μια χρονιά που έμοιαζε χαμένη, είχε και άλλα να δώσει και τελικά προσφέρει τα πλατύτερα χαμόγελα στο κοινό και στους φίλους του Ολυμπιακού.
Επική εμφάνιση
Αυτή η γοητεία του παιχνιδιού του Ολυμπιακού γίνεται κυριολεκτικά ακαταμάχητη, όταν οι οθόνες των ματιών μας γεμίζουν με την παρουσία της. Ποιος μπορεί να αντισταθεί! Ο Ελ Κααμπί, δεν ήταν απλά ένας κυνηγός, αλλά ένας στράικερ που έπαιζε στο όριο του οφσάιντ και ισορροπούσε, εκμεταλλευόμενος την ταχύτητά του. Με ολύμπια δε ψυχραιμία, κοίταξε αλλού στο πέναλτι και αλλού έστειλε την μπάλα για ένα εντυπωσιακό χατ τρικ. Ο δε Ιμπόρα, βράχος μπροστά από τα σέντερ μπακ, σε έκανε να αναρωτηθείς πού ήταν τόσον καιρό κρυμμένος. Η δύναμη της ομάδας, αγαπητοί. Οταν όλοι νιώθουν χρήσιμοι, τελικά γίνονται όλοι απαραίτητοι γιατί τους δίνει κίνητρο υψηλό η σωστή διαχείριση από τον προπονητή. Ο Εσε, δεν τρέχει μόνο, εξαπολύει κανονιές που ενίοτε στέλνουν τη μπάλα στα δίχτυα. Ο Ποντένσε, αυτός ο υπέροχος ποδοσφαιριστής, φρόντισε να θυμίσει στους Αγγλους τη μεγάλη του πάσα, το τόσο υψηλό του επίπεδο. Δεν κώλωσε ποτέ ο Πορτογάλος, ακόμη-ακόμη και όταν τον έπαιζαν υπέρ το δέον σκληρά οι αντίπαλοι. Ο Φορτούνης με τις μπαλιές του μοναδικός, ο Τσικίνιο συγκλόνισε με το τρέξιμό του και πρέπει να… τρέλανε τα κομπιούτερ που μετρούν χιλιόμετρα, ο Τζολάκης όταν «απάντησε» επιβεβαίωσε γιατί θεωρείται σούπερ ταλαντούχος, ενώ ο Ροντινέι σε κάνει να ψάχνεις άλλους καλύτερους βραζιλιάνους δεξιούς μπακ στην Ευρώπη. Και το κεντρικό δίδυμο των Κάρμο και Ρέτσου, αποτελείται από δύο παίκτες που είναι «ο ένας κομμένος και ραμμένος για τον άλλον»!
Τα όνειρα έχουν στιγμές συγκλονιστικές. Το συνηθίζουν. Αυτό βιώνει τούτες τις ώρες ο οργανισμός του Ολυμπιακού. Στο πέρασμά τους αφήνουν τα δικά τους φετίχ και ντύνουν τις ωραιότερες ιστορίες μας. Τα όνειρα πάντα έχουν τέτοιες στιγμές. Και ντύνουν τελικά ανομολόγητες αλήθειες και αναμφίβολα μια πραγματικότητα είναι η πορεία του εφετινού Ολυμπιακού που κάνει τους πάντες να τον θαυμάζουν!
