Αφήσαμε την εθνική ομάδα στη Βοσνία να πανηγυρίζει για μια ισοπαλία (2-2) που απέσπασε από τον μεγαλύτερο αντίπαλό της στα προκριματικά του Euro του 2020. Για την ακρίβεια, κόντρα στους Βόσνιους την ξαναείδαμε να παίζει ποδόσφαιρο της προκοπής – αυτό που έμοιαζε να είχε ξεχάσει.
Το δεύτερο ημίχρονο της Εθνικής μας στη Ζένιτσα, όπου τον περασμένο Μάρτιο αντιμετώπισε τη Βοσνία, ανήκει στα καλύτερα που η Εθνική μας έχει κάνει από το 2014 και μετά. Η ομάδα παίζει όλη στα 30 μέτρα και αμύνεται πολύ μακριά από την περιοχή, πράγμα που δεν επιτρέπει στους Βόσνιους να πλησιάσουν στην περιοχή του Βλαχοδήμου εύκολα. Οι αλληλοκαλύψεις των κεντρικών αμυντικών βοηθούν ώστε να εξαφανιστεί από το ματς ο Τζέκο χωρίς κάποιος παίκτης να ξοδευθεί πάνω του. Οι Βόσνιοι δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν κάθετα την μπάλα γιατί ο Κουρμπέλης και ο Σάμαρης κάνουν καλή δουλειά. Ο Πιάνιτς εγκλωβίζεται από τον Κουρμπέλη, όμως το πιο σπουδαίο είναι ότι τη μοναξιά του άλλου βόσνιου μέσου, του Τσίμιροτ, την εκμεταλλεύεται ο Φορτούνης, που παίζοντας ως χαφ κάνει περίπου ανενόχλητος ό,τι θέλει. Το πρέσινγκ του Μασούρα και του Δώνη (και μετά το 80′ του Κολοβού) στους αμυντικούς των γηπεδούχων και η παραγωγική κατοχή μπάλας δημιουργούν ένα ημίχρονο σεμιναριακού επιπέδου: η Ελλάδα τέτοια μπάλα είχε να παίξει καιρό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
