To όνομα του είναι Χένρικ Περ-Έρικ Ρίντστρομ. Στους περισσότερους δεν λέει πολλά. Σχεδόν τίποτα. Κι όμως στη Σκανδιναβία μιλούν ήδη για τον νέο Γκουαρντιόλα!
Υπερβολή ή όχι, οι αναφορές στη Σουηδία είναι εντυπωσιακές για τον 47χρονο τεχνικό της Μάλμε. Την οδήγησε ήδη στην κατάκτηση της Allsvenskan και κάνει όνειρα για πολλά παραπάνω. Μοιάζει με κλασική ποδοσφαιρική ιστορία, αλλά δεν είναι.
Ο νέος πρωταθλητής Σουηδίας δεν είναι ένας απλός τύπος των γηπέδων. Χτίζει μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Εχει πάρει πτυχίο για δάσκαλος, σπουδάζει μουσική σύνθεση, γράφει πολιτικά editorial και παίζει στο θέατρο. Μέσα σε όλα προσφέρει ποδόσφαιρο που δεν έχει ξαναδεί η χώρα του. Έτσι λένε αυτοί που ξέρουν.
Ερωτευμένος και «τρελός»
Λένε επίσης πως τον κόσμο τον αλλάζουν οι τρελοί και οι ερωτευμένοι. Ο Ρίντστρομ (που μάλλον ακούγεται σαν Ρούντστρεμ στα σουηδικά) είναι ερωτευμένος με ό,τι κάνει. Από τρέλα για την μπάλα άλλο τίποτα.
Η Μάλμε την προηγούμενη σεζόν απογοήτευσε τερματίζοντας μόλις έβδομη. Είχε αλλάξει τρεις προπονητές, αποκλείστηκε στα προκριματικά του Champions League από την απίθανη Ζαλγκίρις Βίλνιους και πάτωσε με έξι ήττες στον όμιλο του Europa League.
Η κατάσταση απαιτούσε δραστικά μέτρα. Στη διοίκηση των «Di blae» ήξεραν πως έπρεπε να βρουν έναν «τρελό» να αναλάβει αυτό το χάος. Τους είχαν μιλήσει για έναν μεσήλικα παλιό παίκτη της Κάλμαρ. Όταν τον συνάντησαν, κατάλαβαν ότι έπρεπε να βασιστούν σε έναν παράξενο τύπο, κάποιον που αν τον συναντούσες στο μπαρ θα έλεγες ότι κάνει τουλάχιστον εκατό άλλες δουλειές, αλλά προπονητής δεν είναι.
Αυτό μέχρι να ανακαλύψουν αργότερα ότι είναι προπονητής και έχει κάνει και εκατό άλλες δουλειές.
Επαναστατικό ποδόσφαιρο
Απαιτούσε τρέλα για να υπογράψει συμβόλαιο σε μια ομάδα που της είχαν φύγει όλα της τα αστέρια. Έξω ο βορειομακεδόνας χαφ Ρακίπ, αντίο στο ποδόσφαιρο από τον Τοϊβόνεν, τέλος λόγω καρδιολογικών και για τον Κρίστενσεν.
Κι όμως ο γεννημένος στην, παραθαλάσσια και μπαρόκ, Καρλσκρόνα δεν έκανε πίσω. Κατέκτησε τον τίτλο παίζοντας ποδόσφαιρο που δεν είχε ξαναδεί η Σουηδία. Με μια επανάσταση, τόσο φιλοσοφική όσο και ποπ: για πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια, ένας Σουηδός υποκαθιστά τον Ιμπραΐμοβιτς όσον αφορά τη δημοτικότητα στο ποδόσφαιρο.
Ο ίδιος όταν τον ρωτούν πώς τα κατάφερε, αναφέρει τον Μαρσέλο Μπιέλσα. «Σε λένε πάντα τρελό μέχρι να λειτουργήσουν οι ιδέες σου». Αυτός είναι ο Χένρικ Ρίντστρομ. Αδύνατος, με κεφάλι φαλακρό, μια νότα γενειάδας, ντύσιμο hipster και χαμόγελο σε ό,τι κι αν κάνει.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα στο οποίο κάθε τόσο ένας Σάκι ή ένας Γκουαρντιόλα έρχεται για να ξαναγράψει τους κανόνες. Προσπαθεί να κάνει το ίδιο.
Ξεκίνησε στο Κάλμαρ σε ηλικία δεκαέξι ετών και έπαιξε εκεί για 21 σεζόν και 802 παιχνίδια. Από την τρίτη κατηγορία για τη σωτηρία ως την κατάκτηση του τίτλου.
Από τραγουδοποιός μέχρι μοντέλο
Στο μεταξύ έκανε και πολλά άλλα πράγματα. Αριστούχος μαθητής, αποφοιτά με διατριβή για τη σχέση εξουσίας και θρησκείας στα έργα του Βίλχελμ Μόμπεργκ, μπορεί να διδάξει, ενώ γράφει τραγούδια, πολιτικά άρθρα αλλά και κριτικές συναυλιών σε τοπική εφημερίδα.
Βγάζει χρήματα και ως μοντέλο εσωρούχων χάρη στους σμιλεμένους κοιλιακούς του. Συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις, διοργανώνει συγκεντρώσεις με τους σοσιαλδημοκράτες που καταγγέλλουν την ξενοφοβία στη σουηδική κοινωνία, έχει ένα blog όπου γράφει τόσο για τον Ντοστογέφσκι όσο και για τα παιχνίδια του στο Playstation με τους συμμαθητές του. Ωραίος τύπος, εν ολίγοις. Τρελός, αλλά καλός τρελός.
Ωστόσο, όλα αλλάζουν στον αγωνιστικό χώρο. Eπαιζε εξάρι. Πολεμιστής με τα όλα του. Ένιωσε απογοητευμένος. «Το σουηδικό ποδόσφαιρο βασίζεται στην ιδέα της επιβίωσης και αναρωτιέμαι αν έπρεπε να είναι πάντα έτσι» είπε στο Sofoot. Θέλει την ομάδα του… λάστιχο. Δεν πρέπει να πηγαίνει η μπάλα προς τους παίκτες, αλλά οι παίκτες προς την μπάλα.
Στη φάση της κατοχής, η Μάλμε φέρνει σχεδόν μισή ντουζίνα παίκτες στο άλλο μισό για να πάρει την μπάλα. Στα παιχνίδια της φτάνει το 60%. Η κίνηση γίνεται με βάση τους αντιπάλους, τον ρυθμό, το ένστικτο, τη στιγμή. Δεν υπάρχουν ίχνη ή μοτίβα που πρέπει να ακολουθήσουν.
Είναι η ευρωπαϊκή έκφραση ενός ποδοσφαιρικού ρεύματος που αυτοαποκαλείται σχεσιακό ποδόσφαιρο. Δεν είναι η θέση, αλλά η κίνηση. Λιγότερες ντρίμπλες, περισσότεροι παίκτες γύρω από την μπάλα και μικρές πάσες.
Ο σουηδός κόουτς θέλει η ομάδα του να είναι σαν τον κόσμο που ονειρεύεται, όχι ασφυκτικός ή κομφορμιστής, όπου το να κάνει λάθη όχι μόνο επιτρέπεται αλλά και ενθαρρύνεται αν χρησιμεύει για να γίνει καλύτερος. Όσοι παίζουν ποδόσφαιρο πρέπει να διασκεδάζουν. Η δημιουργικότητα είναι θεμελιώδης.
Το πιο σημαντικό: «τόλμησε χωρίς φόβο αποτυχίας, αλλιώς πας σπίτι χωρίς τίποτα».
Επόμενος στόχος το «μεγάλο ψάρι»
Θεωρεί ότι είναι καλύτερο να ρισκάρεις παρά να παραχωρείς το γήπεδο. Πρέπει όμως να έχεις και φυσική κατάσταση κορυφαίου επιπέδου. Κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει ότι οι παίκτες του δεν θεωρούν το ποδόσφαιρο δουλειά γραφείου. Θέλει να τους μιλάει για βιβλία, ιστορία, θέατρο, νέα εστιατόρια.
Μαζί του, παίκτες όπως ο Κιέζε-Θελίν (αρχισκόρερ πια) ή ο δεξιός εξτρέμ Νανάσι μαζί με τον Βραζιλιάνο Μπουσανέλο, τον Ιταλό Βέκια ήταν άγνωστοι και έγιναν ήρωες στο «Eleda».
Eπόμενος στόχος; Η επιστροφή στους ομίλους του Champions League. Ο Χένρικ ανυπομονεί: «Θέλω το μεγάλο ψάρι, πάντα ήθελα να δείξω ότι μεγάλα πράγματα μπορούν να γίνουν με λίγα μέσα στο ποδόσφαιρο».
Μπορεί να αποτύχει, αλλά ξέρει καλά πως οι επαναστάσεις γιγαντώνονται κι από τις χαμένες μάχες!
