Πρώτα χατ τρικ στο «Βίλα Παρκ». Έπειτα μια ξεγυρισμένη «ντοπιέτα» στο «Γ. Καραϊσκάκης». Δηλαδή πέντε γκολ σε δύο ημιτελικούς κόντρα στην Άστον Βίλα του Ουνάι Έμερι που θα τον βλέπει για καιρό ακόμη στον ύπνο του. Και ήδη δέκα στο Conference League ισοφαρίζοντας το σχετικό ρεκόρ του Σίριαλ Ντέσερς (Φέγενορντ 2021-22).
Κι ακριβώς δεκαπέντε στην παρθενική του σεζόν με τα ερυθρόλευκα στην Ευρώπη (18 συμμ.), όσα δηλαδή ο μεγάλος Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και ο Κώστας Μήτρογλου που μοιράζονται μαζί του τη δεύτερη θέση στη λίστα με τους αρχισκόρερ του Ολυμπιακού. Και συνολικά 32 σε όλες τις διοργανώσεις εφέτος, ισοφαρίζοντας την ιστορική επίδοση του Αλέκου Αλεξανδρή (2001-02).
Πραγματικά τι άλλο μπορεί να ζητήσεις από τον σέντερ φορ σου; Και τι άλλο να κάνει και ο Αγιούμπ Ελ Καμπί, που, μεταξύ μας, μέχρι και… στο χορευτικό με τον Ροντινέι για το κλασικό πια «Freed for desire» στα αποδυτήρια ο MVP ήταν.
Κατάφερε ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ να φτιάξει ολόκληρο βιβλίο με… ήρωες σε αυτή την απίθανη εφετινή ιστορία. Και έχεις για όλους να θυμηθείς κάτι. Μα αν πρέπει να διαλέξεις έναν ποδοσφαιριστή μόνο για το εξώφυλλο, αναπόφευκτα η επιλογή αφορά τη φανέλα με το «9». Τον Μαροκινό που λίγο πριν κλείσει τα 31 (25.6.1993) ετοιμάζεται να… γίνει άγαλμα στο Φάληρο: ειδικά αν συνεχίσει την επαφή του με τα δίχτυα και στον τελικό της 29ης Μαΐου.
Αν σκοράρει και κόντρα στη Φιορεντίνα, όπως έχει κάνει εφέτος με την Τσουκαρίτσκι (2), τη Φράιμπουργκ (2), την Μπάτσκα Τοπόλα, τη Φερεντσβάρος (2), τη Μακάμπι Τελ Αβίβ (3) την Άστον Βίλα (5). Ένα φορτηγό γκολ από τον Αύγουστο και τα προκριματικά του Europa League ως τον Μάη και τον δρόμο προς τη Νέα Φιλαδέλφεια.
«Είμαι πραγματικά ευτυχισμένος. Ευχαριστώ πάρα πολύ τον κόσμο μας, το σταφ και όποιον είναι δίπλα μας. Καταφέραμε κάτι σπουδαίο, αλλά ακόμη δεν τελειώσαμε. Έχουμε κάτι να κάνουμε στον τελικό» έλεγε ξημερώματα πλέον της Παρασκευής στον δρόμο για το πάρκινγκ του «Γ. Καραϊσκάκης» με δεκάδες πιτσιρικάδες να τον κυνηγούν για μια φωτογραφία…
Τους έγινε… εφιάλτης
Την ίδια στιγμή τη φωτογραφία του τη συναντούσες σε όλες τις αγγλικές ιστοσελίδες. Ο εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες για την Άστον Βίλα, που έψαχνε τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της από το 1982 και την κατάκτηση του Πρωταθλητριών. Τις έβαλε ο Ελ Κααμπί σε δύο ματς, όσα άλλος κανείς εφέτος σε όλες τις διοργανώσεις.
Όχι άσχημα για κάποιον που, με την ευκαιρία, δεν ξεκίνησε ακριβώς με την πεποίθηση να γίνει σέντερ φορ. Ναι, λέει ο μύθος πως χάρη στο αξιόπιστο αριστερό του πόδι, στις φυσικές αντοχές του και στη σήμα κατατεθέν ταχύτητα η πρώτη θέση του ήταν κάτι σαν αμυντικός χαφ στη Ρασίνγκ Καζαμπλάνκα. Ένας προπονητής του στο «εφηβικό» ήταν που του άλλαξε «ταυτότητα» καταλαβαίνοντας πως το πιο σημαντικό στοιχείο στο παιχνίδι του είναι η αντίδραση, το χάρισμα στη «μια επαφή». Και εκείνος ήταν που τελικά τον έπεισε πως ο ρόλος που του ταιριάζει φοράει το «9» στην πλάτη της φανέλας και βγάζει το… ψωμί του ταρακουνώντας τα αντίπαλα δίχτυα.
Τι κρίμα που δεν ήξερε το όνομά του ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ για να του στείλει λουλούδια πρωί-πρωί την Παρασκευή. Στο πρώτο ξημέρωμα έπειτα από τη νύχτα που το μεγάλο λιμάνι δεν θα ξεχάσει ποτέ!
