Παρίσι – Λιλ: Ακριβώς 204 χιλιόμετρα, σύμφωνα με τους χάρτες. Παρά ταύτα, ούτε η απόσταση ούτε τα όσα αδιανόητα συνέβησαν τις προάλλες με τα τρένα εμπόδισε ως τώρα τους φίλους του μπάσκετ. Κανονική επίδειξη δύναμης. Διαδοχικά sold out στην «Decathlon Arena – Stade Pierre Mauroy» που για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν δεν είναι παρά το ποδοσφαιρικό γήπεδο της τοπικής Λιλ Μετροπόλ, ένας αθλητικός «χαμαιλέοντας» χωρητικότητας 27.000 θέσεων.

Ναι, εισιτήριο ούτε για δείγμα γενικώς στο πιο επιτυχημένο ως τώρα event. Και βέβαια με το γαλλικό κοινό να μην κρύβει τη μεγάλη προσδοκία του. Έναν τελικό μεταξύ της ομάδα τους και τη σημερινή Dream Team του Στιβ Κερ που στο παρκέ της Λιλ εμφανίζει μια από τις σπουδαιότερες version στα 32 χρόνια ιστορίας της. Πλέον οι δυο τους μπορούν να συναντηθούν μόνο στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το ζήτημα τιμής μετά το στραπάτσο

Την… Άρτα και τα Γιάννινα έχουν μαζί τους οι ΗΠΑ για το χρυσό μετάλλιο που μοιάζει να εξελίσσεται σε ζήτημα τιμής μετά το περσινό κάζο στο Μουντομπάσκετ, όταν έχασαν τον ημιτελικό από τη Γερμανία και τον μικρό τελικό από τον Καναδά. Με Λε Μπρον Τζέιμς, Κέβιν Ντουράντ, Στεφ Κάρι και σία. Οι καλύτεροι του κόσμου σε μια ομάδα και μια συνήθεια που έγινε λατρεία το μακρινό 1992.

Τότε που ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Μάτζικ Τζόνσον, ο Λάρι Μπερντ και οι άλλοι άνοιξαν την πόρτα των Ολυμπιακών Αγώνων για τους επαγγελματίες. Και που σε γαλλικό έδαφος ζωγράφισαν μια «Μόνα Λίζα» που δεν είδε ποτέ κανείς.

Με την ευκαιρία: Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των υπευθύνων του Λούβρου: Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως. Μια Ελλάδα δηλαδή, που ταξιδεύει ως το Παρίσι και βρίσκει τον τρόπο να σταθεί έστω για μια στιγμή μπροστά από τη «Μόνα Λίζα». Από τα διασημότερα 4.081 τετραγωνικά εκατοστά στην ιστορία της ζωγραφικής.

Το μεγαλύτερο ματς στην Ιστορία

Θα μπορούσες να φανταστείς τι θα σήμαινε για την τέχνη να μην έβλεπε ποτέ κανείς το αριστούργημα του Λεονάρντο ντα Βίντσι; Ίσως ό,τι για το μπάσκετ περιγράφουν οι «προφήτες» του ότι συνέβη στο Μόντε Κάρλο ένα απόγευμα προπόνησης.

Το μεγαλύτερο ματς «ever». Η ομάδα του Μάικλ Τζόρνταν φορώντας λευκά, απέναντι σε εκείνη του Μάτζικ Τζόνσον φορώντας τα μπλε. Ο «Air» είχε μαζί του τον Λάρι Μπερντ, τον Σκότι Πίπεν, τον Καρλ Μαλόουν και τον Πάτρικ Γουίν. Ο Μάτζικ τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ, τον Κρις Μάλιν, τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον και το κολεγιόπαιδο Κριστιάν Λέτνερ. Που μάλλον δεν κατάλαβε ποτέ πώς βρέθηκε στην καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.

Ήταν 22 Ιουλίου 1992. Η τελευταία προπόνηση προτού η Dream Team αναχωρήσει για τη Βαρκελώνη που φιλοξενούσε τους Αγώνες – που εννοείται πως οι ΗΠΑ σάρωσαν. Έμελλε να εξελιχθεί σε μια παντοτινή απόδειξη για το ποιος είναι «το αφεντικό».

Ξεκίνησαν φουριόζοι οι μπλε με διαδοχικά καλάθια και «κάπου εκεί έκανα το λάθος για πρώτη φορά στην καριέρα μου να αρχίσω το trash talking. Το έκανε πάντα ο Λάρι (Μπερντ), το έκαναν και άλλοι. Εγώ ποτέ. Μόνο μια φορά. Και το μετάνιωσα γιατί διάλεξα τον Μάικλ Τζόρνταν» αποκάλυψε χρόνια μετά στον Jimmy Kimmel Live o Μάτζικ. «Ήταν εκεί που έβγαλε έξω τη γλώσσα του και άρχισε να κάνει πράγματα που μόνο εκείνος μπορούσε» αποθέωσε τον Μάικλ Τζόρνταν.

Σαν τον Έλβις μαζί με τους Beatles

Το ματς κράτησε ένα ημίχρονο της εποχής: 20 λεπτά. Ολοκληρώθηκε, λέει, με σκορ 40-36. Ο Air έβαλε τους 17 για τη νίκη. Στο φινάλε όλοι γνώριζαν πως στη Βαρκελώνη θα στηθεί κανονική παράσταση με ηγέτη τον μεγαλύτερο όλων των εποχών και οι Τζον Στόκτον και Κλάιντ Ντρέξλερ πως δύο μικροτραυματισμοί μόλις τους είχαν στερήσει τη συμμετοχή στη… Μόνα Λίζα του μπάσκετ.

«Ήταν σαν ο Έλβις να έχει για δικό του συγκρότημα τους Beatles» είπε ο κόουτς Τσακ Ντέιλι για όσα μπασκετικά συνέβησαν σε εκείνη την prive παράσταση.

Και όταν ήρθε η ώρα των Αγώνων; Εννοείτε πως η μπάλα χάθηκε: Με Αγκόλα 116-48, με Κροατία 103-70, με Γερμανία 111-68, με Βραζιλία 127-83, με Ισπανία 122-81, με Πουέρτο Ρίκο 115-77, με Λιθουανία (ημιτελικός) 127-76 και με Κροατία (τελικός) 117-85. Σε εκείνη την Dream Team χώρεσαν 11 παίκτες του Hall of Fame και 10 από τους 50 καλύτερους της ιστορίας του ΝΒΑ όπως τους επέλεξε η Λίγκα το 1996.

«Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει ποτέ καλύτερη ομάδα στο μπάσκετ» είπε την τελευταία κουβέντα ο MJ. Εκείνο το καλοκαίρι η αθλητική εταιρεία που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να γίνει δισεκατομμυριούχος έκανε κεντρικό πρόσωπο της καμπάνιας της στην Ευρώπη έναν μαύρο αθλητή. Τον «μαύρο Αγγελο των σπορ» που η μορφή του γέμισε κάθε τοίχο της Βαρκελώνης.