Ξανάγινε η επίσημη αγαπημένη…

Εάν όντως το καλό πράγμα (πρέπει να) αργεί να γίνει, τότε σπολλάτη μας! Χαλάλι λοιπόν η προσμονή των επτά ετών που πέρασαν από την προηγούμενη νίκη της Εθνικής επί της Σερβίας σε επίσημο αγώνα (Ευρωμπάσκετ, Βίλνιους, 16 Σεπτεμβρίου 2011, σκορ 87-77) μέχρι αυτή την οποία κατήγαγε την Πέμπτη στο Ηράκλειο με 70-63 και μπορεί να την κραδαίνει ως πιστοποιητικό όχι μονάχα της δεδομένης πρόκρισής της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, αλλά και πασών των αρετών της ελληνικής μπασκετικής ράτσας!

Η νίκη είναι νίκη και μάλιστα η έβδομη απανωτή σε ισάριθμους αγώνες που έχει παίξει αυτή η τρόπον τινά περίεργη και μέχρι πρότινος ετερόκλητη ομάδα, η οποία κλήθηκε να φυλάξει τις Θερμοπύλες και κατάφερε να ανοίξει διάπλατα τα «παράθυρα» της προκριματικής φάσης και να ρεμβάζει πλέον από την… ορθάνοιχτη μπαλκονόπορτά της προς το Σινικό Τείχος.

Οσο γλαφυρή κι αν φαίνεται αυτή η περιγραφή, ανταποκρίνεται απολύτως στην πραγματικότητα, καθότι αυτή η Εθνική, η οποία (λόγω της απουσίας των επιφανέστερων παικτών της) στην αρχή αποκλήθηκε «υπηρεσιακή», υπέμεινε των παθών της τον τάραχο, αλλά κατάφερε να τη σκαπουλάρει, χωρίς την παραμικρή απώλεια μέχρι στιγμής, να σφραγίσει το εισιτήριο της συμμετοχής της στο Παγκόσμιο Κύπελλο και να επιφυλάσσεται διά τα περαιτέρω…

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη σκηνή βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, σώθηκε in extremis – με το τρίποντο του Γιάννη Αθηναίου – στο δραματικό θρίλερ του Λέστερ και καλούνταν από καιρού εις καιρόν να καμουφλάρει την… προβοσκίδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο και ν’ αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Το 7-0 κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο είναι, πολλώ δε μάλλον τη στιγμή που άλλες ισχυρές εθνικές ομάδες υποφέρουν και κινδυνεύουν με αποκλεισμό, μηδέ της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 2017, Σλοβενίας, εξαιρουμένης!

Πέρα και ίσως περισσότερο από τη νίκη, το σερί και την τελεσιδικία της πρόκρισης την Πέμπτη στα Δυο Αοράκια, η πάλαι ποτέ αποκαλούμενη «επίσημη αγαπημένη» κατάφερε να ξαναφουντώσει τον έρωτα του Ελληνισμού για πάρτη της! Ο λόγος είναι προφανής: νίκησε μια μεγάλη δύναμη που υπήρξε φιναλίστ στις τρεις από τις τελευταίες τέσσερις μεγάλες διοργανώσεις (Παγκόσμιο Κύπελλο 2014, Ολυμπιακοί Αγώνες 2016, Ευρωμπάσκετ 2017) όχι όπως κι όπως, αλλά με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο…

Σε πείσμα της, εν πολλοίς αχρείαστης και πάντως ντεμοντέ, γραφικότητας την οποία εμπεριέχει η αναφορά στο πάθος, στην καρδιά, στη μαγκιά και στα παράγωγα αυτών, η εθνική κόντρα στους «Orlovi» τα χρησιμοποίησε όλα αυτά ως πολιορκητικό κριό και πέτυχε διάνα: προφανώς η νίκη της στηρίχθηκε σε αγωνιστικά και τεχνοκρατικά στοιχεία (όπως η υπεροχή στα ριμπάουντ, ο περιορισμός των λαθών, η ευστοχία στα τρίποντα, τα ψηλά σχήματα, ο πλουραλισμός, το ένστικτο, η εμπειρία και η δεδομένη κλάση των παικτών), ωστόσο την ίδια στιγμή εμφανίστηκαν και διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο κάποιες πνευματικές και ψυχικές αρετές χάρη στις οποίες βρέθηκε από τη στενωπό του 57-57 στο ξέφωτο του 70-63.

Δεδομένης της σημασίας του αγώνα και σε συνδυασμό με την ιδιαιτερότητα του αντιπάλου, που ανέκαθεν προκαλεί μια ίντριγκα, η Εθνική, η οποία είδε το +12 να εξαϋλώνεται, χρειάστηκε να επιστρατεύσει και τις εσωτερικές δυνάμεις της: την αυταπάρνηση, την αποφασιστικότητα και τη γενναιότητα που τη σφυρηλάτησαν στην επικίνδυνη αποστολή των τελευταίων λεπτών.

Την ώρα της τελικής επίκρουσης η ελληνική ομάδα ήταν μονιασμένη και συνάμα μανιασμένη: αντεπιτέθηκε με λάβαρο το μότο των Τριών Σωματοφυλάκων («ένας για όλους και όλοι για έναν») και με αιχμή του δόρατος τα τρία αλλεπάλληλα καλάθια του Γιώργου Πρίντεζη καθάρισε την μπουγάδα και άφησε τους Σέρβους που υπέστησαν την τρίτη ήττα τους να βουρλίζονται!

Ολα αυτά τα συμπύκνωσε σε μια κουβέντα ο συριανός φόργουορντ επισημαίνοντας κιόλας τα αγαθά που προσπορίζει η νίκη σε βάθος χρόνου: «Τέτοια ματς χτίζουν τον χαρακτήρα μιας ομάδας» σχολίασε ο Πρίντεζης, που μαζί με τον αρχηγό Γιάννη Μπουρούση, ο οποίος βρέθηκε στα όρια του triple double div (9 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 8 ασίστ), τον Νικ Καλάθη και τον Κώστα Σλούκα υπήρξαν οι εγγυητές της νομιμότητας!

Η δουλειά έγινε παστρικά την Πέμπτη, αλλά δεν τελείωσε ακόμα, καθ’ ότι απομένουν άλλοι πέντε αγώνες για να ανοίξουν διάπλατα τα παράθυρα, τα παντζούρια, οι μπαλκονόπορτες και όλα τα συναφή. Η επόμενη πράξη του έργου ανεβαίνει απόψε στη σκηνή της Τιφλίδας, όπου η Εθνική αντιμετωπίζει τη Γεωργία, που έχει στον πάγκο της τον Ηλία Ζούρο (με συνεργάτη τον Γιώργο Λημνιάτη) και εμφανίζεται ενισχυμένη με τον Τόρνικε Σενγκέλια και τον Αμερικανό Ματ Τζάνινγκ. Στην παλιά Κολχίδα και σε μια μοντέρνα εκδοχή της Αργοναυτικής Εκστρατείας η ελληνική ομάδα θα επιδιώξει να επεκτείνει το σερί της και να φέρει πίσω το δικό της χρυσόμαλλο δέρας!