To τένις ζει ήδη την επόμενή του μέρα. Το Γουίμπλεντον μας χάρισε ήδη έναν νέο βασιλιά. Ο Κάρλος Αλκαράθ επιβεβαίωσε ότι είναι έτοιμος να επωμιστεί το βάρος μιας νέας εποχής του τένις. Απολαμβάνει τις δάφνες του. Δίκαια. Τι συμβαίνει όμως τώρα με τον Νόβακ Τζόκοβιτς;
Ο «Τζόκερ είναι μαχητής», είναι κάποιος που έπρεπε να πλοηγηθεί στις δυσκολίες του πολέμου στα Βαλκάνια όταν ήταν παιδί, που αντιμετώπισε τον πόνο και τη φτώχεια και μεγάλωσε με κόπο και θυσίες. Τον τελευταίο καιρό υπέμενε την αγάπη του κόσμου για τον αντίπαλό του σχεδόν σε κάθε παιχνίδι. Εκανε μια επιλογή μη εμβολιασμού κατά την περίοδο της COVID που αύξησε το επίπεδο της δημόσιας αντιπάθειας απέναντί του.
Ο παράγοντας της κούρασης
Τα ξεπέρασε όλα. Σάρωσε τους πάντες, αλλά τώρα η στιγμή είναι δύσκολη. Η πρώτη μεγάλη ήττα είναι γεγονός και δεν σβήνει από τη μια μέρα στην άλλη. «Είναι κουρασμένος» θα πει το περιβάλλον του. Η θρυμματισμένη ρακέτα, οι καβγάδες με το κοινό, οι νευριασμένες γκριμάτσες, η έκρηξη στον τελικό, τα αυξανόμενα σημάδια μιας κούρασης που πέρα από τη σωματική γίνεται όλο και πιο πνευματική, ανθρώπινη, για αυτόν που πάντα φαινόταν ως ο λιγότερο γήινος μεταξύ των «Big 3». Και τώρα; Το να σταματήσει στην ήττα του Λονδίνου δεν γίνεται. Δεν μπορεί να κολλήσει εκεί. Πρέπει να συνεχίσει. Να φανεί ξανά πιο πεινασμένος από πριν. Μετά την επιτυχία στο Ρολάν Γκαρός, σε έναν τελικό παιχνίδι κόντρα στον Κάσπερ Ρουντ, είπε: «Είμαι καλά, μπορώ να συνεχίσω να κερδίζω Grand Slam για άλλα δύο-τρία χρόνια».
Το όνειρο του Davis Cup
Στο Wimbledon, πριν από τον τελικό, είχε ξεκινήσει ένα «The 36 are the new 26». Τα 36 είναι τα νέα 26. Οι σαραντάρηδες είναι σαν δύο εικοσάρηδες; Μάλλον όχι. Ο θρυλικός Μπόρις Μπέκερ είπε για τον Τζόκοβιτς: «Ο Νόλε ξέρει μόνο ένα ρήμα: να κερδίζει. Κάθε φορά που ετοιμάζει τη βαλίτσα του για ένα τουρνουά, νομίζει ότι θα τη φέρει πίσω με το τρόπαιο μέσα». Ο στόχος να γίνει ο άνθρωπος με τα περισσότερα Grand Slam στον κόσμο παραμένει.
Και μετά υπάρχει ένα όνειρο να δώσει στη χώρα του, τη Σερβία, που τον σέβεται και τον λατρεύει, έναν διεθνή τίτλο. Εφέτος ο Νόλε είπε ότι θα παίξει στο Davis Cup: «Δεν έπαιξα πέρυσι, ένιωσα ένοχος γιατί περίμενα ότι τα παιδιά θα περνούσαν τη φάση των ομίλων στη Βαλένθια, για να μπορέσω να πάω μαζί τους στη Μάλαγα» είπε στο Λονδίνο πριν από τη μεγάλη «ανατροπή». Ελπίζω να είμαι υγιής και διαθέσιμος. Είναι αλήθεια ότι το πρόγραμμα είναι άβολο. Και μετά υπάρχει το χρυσό των Ολυμπιακών.
Πληγωμένος εγωισμός
Για την ώρα ο ίδιος θρηνεί. Δεν ανέχεται την ήττα. Είναι ο κορυφαίος. Μια ήττα φέρνει την καταστροφή; Δεν θα έπρεπε. Για εκείνους που τον ξέρουν ο Νόλε δεν μπορεί να κοιμηθεί. Ο εγωισμός του είναι βαθιά πληγωμένος. Δεν έπαιξε όπως μπορεί και έχασε από τον Αλκαράθ. Μήπως όμως αυτό ήταν το τέλος; Ο ίδιος επιμένει ότι δεν τελείωσε ακόμη. Ενας χαμένος τελικός δεν είναι το τέλος. Η αλήθεια όμως είναι ότι τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς. Δεν είναι πια παιδί. Κουράζεται πιο εύκολα. Τα λάθη που έκανε στο τέλος ήταν προϊόν κούρασης. Μπορεί να επανέλθει; Υπάρχουν πολλά μεγάλα τρόπαια μπροστά του. Ο Αλκαράθ τού έχει κλέψει όλη τη δόξα. Εκείνοι που δεν τον συμπαθούν μιλούν ήδη για την αποκαθήλωση του μεγάλου Τζόκοβιτς.
Τα μαθήματα από την ήττα
Σε κάθε περίπτωση μάλλον είναι ανόητο να υποθέσουμε ότι μια νίκη επί του μακροβιότερου Νο 1 του κόσμου στο τένις ανδρών θα σήμαινε το τέλος της κυριαρχίας του. Ακολουθεί το US Open (28 Αυγούστου – 10 Σεπτεμβρίου) και ο Νόλε θα είναι σίγουρα φαβορί και εκεί.
Διότι έχει αποδείξει τόσες φορές στην καριέρα του ότι μπορεί να είναι σφουγγάρι που απορροφά όλα τις κακές βραδιές. Μια ήττα για αυτόν σημαίνει μόνο ότι θα μάθει από τα λάθη που έγιναν και θα επιστρέψει πιο δυνατός. Και για έναν άνθρωπο που εξακολουθεί να παίζει, και να κερδίζει, στο υψηλότερο επίπεδο του αθλήματος, δεν θα είναι έκπληξη αν ανακάμψει μετά από αυτή την ήττα και προσθέσει περισσότερους τίτλους στον ήδη εντυπωσιακό του απολογισμό του.
Τον χρόνο όμως τον ρωτήσαμε;
389 εβδομάδες
στην πρώτη θέση της κατάταξης έχει περάσει ο Νόβακ Τζόκοβιτς, σχεδόν… ενάμιση χρόνο παραπάνω από τον Ρότζερ Φέντερερ που είναι στη δεύτερη θέση αυτής της λίστας με 310 εβδομάδες. Ενδεικτικά, ο Ράφα Ναδάλ είναι στην 6η θέση με 209 εβδομάδες Επίσης, ο Σέρβος κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες φορές που τελείωσε τη χρονιά ως νούμερο 1 με 7, μία παραπάνω από τον Πιτ Σάμπρας.
Η κυριαρχία των «Big 3»
Εχουν κατακτήσει 65 στα 80 τελευταία Grand Slam
Για δύο δεκαετίες τώρα, στο ανδρικό τένις κυριαρχούσαν τρεις μεγάλες φιγούρες – ο Ρότζερ Φέντερερ, ο Ραφαέλ Ναδάλ και ο Τζόκοβιτς. Στα 80 Grand Slam που παίχτηκαν ξεκινώντας από τότε που ο Φέντερερ κέρδισε το Wimbledon το 2003, οι Big 3 έχουν κερδίσει 65.
Ο Τζόκοβιτς έχει 23 – τα περισσότερα για κάθε παίκτη ανδρών και μόλις ένα λιγότερο από το ρεκόρ όλων των εποχών της Μάργκαρετ Κορτ.
Αλλά καθώς ο Φέντερερ έχει αποσυρθεί, ο Ναδάλ άφησε να εννοηθεί ότι είναι στον δρόμο προς την έξοδο και μόνο ο Τζόκοβιτς εξακολουθεί να είναι δυνατός, αποδεικνύεται ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος για τους Big 3 ήταν και είναι ο χρόνος.
