Προσδοκίες και όνειρα περνούν από φωτογραφία σε φωτογραφία. Ανοίγεις το ραδιόφωνο για συντροφιά. Λες και βοηθά η µουσική που μοιάζει µε μηχανή του χρόνου. Ακούς… Είναι εµβατήρια νίκης. Και μπροστά σου καθώς ξεφυλλίζεις ένα άλμπουμ ελαφρώς κιτρινισμένο, θύμησες από το παρελθόν. Εστω το όχι πολύ µακρινό.
Το 3-0 µε τα τρία γκολ του Μήτρογλου επί της Αντερλεχτ στις Βρυξέλλες, το ’13. Το ’14 η θεϊκή απόδοση κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ µε Κάµπελ και Τσόρι για το 2-0. Οι νίκες επί της Ατλέτικο Μαδρίτης (3-2) ή της Γιουβέντους (1-0). Το κορεό, που καιρό μετά το ’18 και το συναπάντημα µε τη Μίλαν, εκείνο το αλησµόνητο «το σπίτι των τροπαίων», ακόμη σε κάνει να ανατριχιάζεις σύγκορμος. Ή η επική πρόκριση στο φινάλε της παράτασης µε την Αρσεναλ στο Λονδίνο. Γιουσέφ, θα είσαι πάντα µε ερυθρόλευκη καρδιά!
Η προσδοκία είναι ένα στήριγμα που ενίοτε το βάζεις μόνος σου, χωρίς την… άδεια του Θεού. Πείθεσαι πως σε κρατά ενεργό. Φτάνεις στην επίτευξη του στόχου και έχεις αφήσει τα ίχνη της δικής σου αλήθειας. Εκπλήρωσες την προσδοκία. Σε όλη την Ευρώπη οι πατημασιές μιας σαγηνευτικής πορείας του Ολυμπιακού έως το ραντεβού της Τετάρτης που όλο λες «δεν μπορώ να περιμένω» και όλο φυλλομετράς το ημερολόγιο να δεις αν κοντοζυγώνει η νύχτα που θα μοιάζει με μέρα.
Ο Ολυμπιακός ταξιδεύει για να κάνει το απέραντο του κόσμου σπίτι του. Φυλάει τις στιγμές της εφετινής πορείας με την ίδια ιερότητα που ένα παιδάκι προσέχει τα παιχνίδια του. Είναι δικός του αυτός ο θρίαμβος. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται με φρενήρη ρυθμό.
Κοιτάς και ξανακοιτάς τις φωτογραφίες τού χθες. Αναμετριέσαι με αυτές και έχουμε μια «ενώπιος ενωπίω» ενατένιση. Περιμένεις τις νέες. Θα λάμπουν. Θα είναι καρέ-καρέ η ιστορία της θρυλικής πορείας μιας υπέροχης παρέας που έκανε το ανέφικτο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, απόλυτα εφικτό και απτή πραγματικότητα.
Ο Ολυμπιακός στον τελικό. Δεν είναι όνειρο. Το πίστεψαν. Το προσπάθησαν όλοι. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έδωσε το σύνθημα. Η στιγμή που σημαδεύει μια γενιά αλλά και για πολλές άλλες μοιάζει δικαίωση, έφτασε. Το πέτυχαν όλοι με αυτοπεποίθηση και γνώση του τι μπορούν να κάνουν.
Η βραδιά της 29ης Μαΐου ανήκει στους Ερυθρόλευκους. Εδειξαν τον δρόμο σε όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τον δρόμο της προόδου. Ας την απολαύσουν, ας γευτούν το νέκταρ έως το μεδούλι.
