Λίγο πριν φύγει το 2022 ήταν ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς που άφησε ένα μεγάλο κενό στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο σπουδαίος σέρβος ποδοσφαιριστής έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 53 ετών, στις 16 Δεκεμβρίου. Και αφού μεσολάβησε η απώλεια του Πελέ, στις 29 Δεκεμβρίου, το πρωινό της 6ης Ιανουαρίου 2023 ήρθε μια ακόμα είδηση να προκαλέσει σοκ σε όλους. Ο Τζιανλούκα Βιάλι, ο ιταλός «θρύλος» του ποδοσφαίρου, πέθανε σε ηλικία 58 ετών. Λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2022 ο ιταλός παλαίμαχος διεθνής επιθετικός είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο του Λονδίνου, δίνοντας και πάλι «μάχη» με τον καρκίνο στο πάγκρεας, τον οποίο αντιμετώπιζε εδώ και πέντε χρόνια.
Πριν από αυτή την εξέλιξη είχε αποχωρήσει από την ιταλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ήταν μέλος του τεχνικού επιτελείου της εθνικής ομάδας) για λόγους υγείας. Η κατάσταση του παλαίμαχου άσου των Σαμπντόρια, Γιουβέντους, Κρεμονέζε και Τσέλσι επιδεινώθηκε δραματικά τις τελευταίες ημέρες και το πρωί της Παρασκευής ήρθαν τα δυσάρεστα νέα.
«Δεν άρχισα να αναρωτιέμαι»
«Οταν διαγνώστηκα με καρκίνο, δεν άρχισα να αναρωτιέμαι για ποιον λόγο συνέβη σε εμένα. Θα ήταν υποκριτικό να το πω όταν είμαι απλά ένας στους τόσους ανθρώπους που αρρωσταίνουν. Ηταν κάτι που έπρεπε να περάσω για να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Ισως ήταν αυτό που χρειαζόμουν. Αν ήμουν γενναίος; Δεν ξέρω αν αυτή είναι η σωστή λέξη. Νομίζω ότι με χαρακτηρίζει επιμονή για να τα καταφέρω. Δεν ξέρω τι σημαίνει γενναιότητα. Μόνο όταν φοβάσαι μπορείς να γίνεις θαρραλέος. Επομένως, αν δεν ξεπεράσεις τον φόβο, πώς θα ξέρεις ποιoς είσαι πραγματικά; Εδωσα μια υπόσχεση στον 90χρονο πατέρα μου. Του είπα ότι δεν πρόκειται να πεθάνω πριν από αυτόν και τη μητέρα μου» είχε πει για την πιο δύσκολη «μάχη» που έδωσε στη ζωή του.
«Στο φινάλε μιας μακράς και δύσκολης διαπραγμάτευσης με την υπέροχη ομάδα των ογκολόγων μου, αποφάσισα να διακόψω, ελπίζω προσωρινά, τις νυν και τις μέλλουσες επαγγελματικές υποχρεώσεις μου. Ο στόχος είναι να χρησιμοποιήσω όλη την ψυχική και σωματική ενέργεια για να βοηθήσω το σώμα μου να ξεπεράσει αυτή τη φάση της αρρώστιας, ώστε να είμαι σε θέση σύντομα να αντιμετωπίσω νέες περιπέτειες και να τις μοιραστώ μαζί σας» είχε γράψει ο Βιάλι στο τελευταίο μήνυμά του. Δυστυχώς η μάχη ήταν άνιση και ο Τζιανλούκα Βιάλι άφησε την τελευταία του πνοή σκορπίζοντας απέραντη θλίψη στον κόσμο του ποδοσφαίρου…
H μεγάλη καριέρα του
Ο Βιάλι στην ποδοσφαιρική του καριέρα συνέδεσε αρχικά το όνομά του με τη Σαμπντόρια (1984-1992) με την οποία έφτασε στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος (1990/91), τριών Κυπέλλων Ιταλίας (1984/85, 1987/88, 1988/89) και ενός Σούπερ Καπ (1991/92). Το καλοκαίρι του 1992 μεταπήδησε στη Γιουβέντους όπου και έμεινε για μια τετραετία, προσθέτοντας στο «παλμαρέ» του Champions League (1995/96), Κύπελλο UEFA (1992/93), πρωτάθλημα Ιταλίας (1994/95), Κύπελλο Ιταλίας (1994/95) και Σούπερ Καπ Ιταλίας (1995/96). Εγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Γιούβε, αγαπήθηκε όσο λίγοι, όπως αγαπήθηκε απ’ όλο το ιταλικό κοινό. Πέτυχε 16 γκολ σε 59 συμμετοχές με την Ιταλία και συμμετείχε στις ομάδες των Ατζούρι για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 και του 1990.
Ο ιταλός επιθετικός έγινε ένας από τους πρώτους μεγάλους ξένους παίκτες που αγωνίστηκαν στην Premier League, παίρνοντας μεταγραφή στην Τσέλσι, αναλαμβάνοντας παράλληλα καθήκοντα προπονητή όταν ο Ρουντ Γκούλιτ έφυγε από την ομάδα. Παίρνοντας την ομάδα στα χέρια του τον Φεβρουάριο του 1998, ο Βιάλι διαχειρίστηκε εξαιρετικά την… κρίση, οδηγώντας τον σύλλογο στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ Αγγλίας και του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης. Επίσης, ο Βιάλι οδήγησε τους Λονδρέζους στην κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ευρώπης (1-0 τη Ρεάλ Μαδρίτης).
328 συμμετοχές είχε συνολικά με τη Σαμπντόρια ο Βιάλι πετυχαίνοντας 141 γκολ στις οκτώ σεζόν που αγωνίστηκε στη Γένοβα. Νωρίτερα είχε παίξει για τέσσερις χρονιές στην Κρεμονέζε (113 συμμετοχές με 25 γκολ).
53 γκολ σημείωσε παίζοντας με τη Γιουβέντους στους 145 αγώνες που έδωσε με τη φανέλα της «Μεγάλης κυρίας». Εκλεισε την καριέρα του με τρεις σεζόν στην Τσέλσι αγωνιζόμενος σε 87 ματς (40 γκολ).
Η αγκαλιά με τον Μαντσίνι μετά τον θρίαμβο στο Euro
Ο κόσμος θα θυμάται τον Τζιανλούκα Βιάλι για το απαράμιλλο αγωνιστικό του στυλ, για τα υπέροχα γκολ που σημείωσε, για τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν και συμπεριφερόταν. Θα θυμάται και την τελευταία του εικόνα μέσα στο γήπεδο, φορώντας πια κοστούμι και όχι τα αγαπημένα του ποδοσφαιρικά ρούχα. Ηταν η στιγμή που η Ιταλία επέστρεφε στην κορυφή της Ευρώπης, τον Ιούλιο του 2021, με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι στον πάγκο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας.
Ο Τζανλούκα Βιάλι ήταν σαν αδελφός με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι, ο οποίος τον στήριξε μέχρι την τελευταία στιγμή στη μάχη που έδινε να κρατηθεί στη ζωή. Από τα χρόνια που συνυπήρξαν στη Σαμπντόρια και στην Εθνική Ιταλίας. Στη δεύτερη ξαναβρέθηκαν ως προπονητές, με τον πρώτο να είναι βοηθός του δεύτερου, ενόσω συνέχισε να δίνει μάχη με τον καρκίνο.
Τη στιγμή λοιπόν που ο Μπουκαγιό Σακά έχασε το τελευταίο πέναλτι της Αγγλίας στον τελικό του Euro 2020 και η Ιταλία κατακτούσε το τρόπαιο, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να γυρίσει και να αγκαλιάσει σφιχτά τον συνεργάτη του. Μια αγκαλιά ανατριχιαστική, μια αγκαλιά από εκείνες που μένουν αιώνια. Μια τελευταία εικόνα από τον σπουδαίο Τζιανλούκα Βιάλι.
