Η ένορκη μαρτυρία μίας εν ενεργεία εισαγγελικής λειτουργού να περιγράφει ενώπιον ανώτατων δικαστών που συγκροτούν το Ειδικό Δικαστήριο θεσμικές παρεμβάσεις στο δικαιοδοτικό της έργο, κατονομάζοντας μάλιστα ως υπεύθυνο για αυτές έναν άλλον πρώην εισαγγελικό λειτουργό, ο οποίος δικάζεται για παράβαση καθήκοντος, που φέρεται να τέλεσε κατά την άσκηση των υπουργικών του καθηκόντων, όχι μόνο δεν είναι συνηθισμένη, αλλά γεννά και προβληματισμό με το δεδομένο ότι οι καταγγελίες αφορούν τον πυρήνα της συνταγματικά κατοχυρωμένης ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών.
Και υπό αυτό το πρίσμα, δηλαδή της λειτουργίας του θεσμού της Δικαιοσύνης, η εξέλιξη της δίκης ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου, με κατηγορούμενο για το συγκεκριμένο αδίκημα τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, ο οποίος αρνείται ότι επιχείρησε ποτέ να παρέμβει στο έργο των πάλαι ποτέ συναδέλφων του και πολύ περισσότερο να επηρεάσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τη δική τους κρίση σε μείζονες υποθέσεις, δεν αφορά μόνο τον ίδιο, αλλά τη συνολική λειτουργία της πολιτείας και το πλαίσιο αλληλεπίδρασης ανάμεσα στις συνταγματικές εξουσίες (εκτελεστική και δικαστική).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
