Απόσπαση και επανατοποθέτηση ή in situ ανάδειξη; Ιδού η απορία που ήδη από το 2013 ταλανίζει και έχει καταφέρει να διχάσει αρχαιολόγους, μηχανικούς και πολιτικούς, λαμβάνοντας πια και χαρακτηριστικά ιδεολογικής βεντέτας μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Ο σταθμός Βενιζέλου βρίσκεται «χαμένος» μεταξύ συρμού και αποβάθρας ήδη από το 2013. Ο τότε υπουργός Πολιτισμού κ. Κώστας Τζαβάρας υπέγραψε, ύστερα και από γνωμοδότηση του ΚΑΣ, την απόσπαση και μεταφορά των αρχαιοτήτων, με τις προτάσεις να συγκλίνουν στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης προσέφυγε στο ΣτΕ εναντίον της υπουργικής απόφασης. Πράγματι, τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς εκδόθηκε η απόφαση του Τμήματος Αναστολών που έκανε εν μέρει δεκτή την κρινόμενη αίτηση και ανέστειλε την εκτέλεση της προσβαλλόμενης απόφασης.
Εν συνεχεία, η υπόθεση ξαναγυρίζει στο ΚΑΣ, το οποίο γνωμοδοτεί υπέρ της απόσπασης και επανατοποθέτησης των αρχαιοτήτων. Ωστόσο, αν και διαφαινόταν αρχική συμφωνία, ο Δήμος Θεσσαλονίκης προσέφυγε και κατά της νεότερης υπουργικής απόφασης. Μετά από πλήθος αναβολών, το 2016 η υπουργική απόφαση Τασούλα κρίνεται νόμιμη και συνταγματική από το ΣτΕ.
Η άνοδος όμως του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία το 2015 έφερε ανατροπή στο έργο με την επιλογή της in situ ανάδειξης των αρχαιοτήτων με την παράλληλη κατασκευή του σταθμού.
