Ο θόρυβος από μόνος του δεν είναι κακό πράγμα. Μερικές φορές, λόγου χάρη, μας προειδοποιεί για έναν κίνδυνο που έρχεται, ή μας αναγκάζει να στρέψουμε την προσοχή εκεί που πρέπει. Αλλες φορές πάλι, απλώς θολώνει τα νερά, ρυπαίνει τη σκέψη μας και αποπροσανατολίζει.
Οσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες είναι ένα καλό παράδειγμα. Ο πρώτος θόρυβος, αυτός που «σηκώθηκε» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επέβαλε στους mainstream διαύλους ενημέρωσης ένα θέμα που θα έπρεπε στην Ελλάδα να μας απασχολεί πολύ πιο συστηματικά. Οχι από φετίχ ή από κάποια «μόδα», όπως επιμένουν μερικοί να πιστεύουν πως είναι το #metoo, αλλά επειδή θα έπρεπε να μας σοκάρουν τα στοιχεία για τους βιασμούς. Πέρυσι είχαμε πάνω από 200 καταγγελίες. Εναν βιασμό μέρα παρά μέρα σαν να λέμε (κι αυτό με τον τεράστιο αστερίσκο, των περιστατικών που δεν καταγγέλλονται ποτέ). Καλοδεχούμενος λοιπόν ο θόρυβος που έφερε στους δέκτες μας τη Γεωργία Μπίκα. Μετά όμως, χρειάζεται σιωπή. Σιωπή, από εκείνη που δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Αντιθέτως, ο θόρυβος συνεχίζεται κι αυτή τη φορά μόνο ζημιά κάνει. Στο twitter ανώνυμοι σταυροφόροι καλπάζουν με τα ξίφη προτεταμένα και τα λάβαρα της κάθαρσης ψηλά. Η τηλεόραση ακολουθεί ασθμαίνουσα, με την ελπίδα πως θα εξευμενίσει τη μανιασμένη θάλασσα των account που ανεβοκατεβάζουν hashtag.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
