Η επίσκεψή μας στο «Παλαιοβιβλιοπωλείο των αστέγων», στον αριθμό 132 της Πειραιώς, διήρκεσε περίπου 4 ώρες. Με τον κ. Λεωνίδα Κουρσούμη συζητήσαμε για τα… πάντα. Για το ξεκίνημα της προσπάθειας, τα μελλοντικά σχέδια, τους συνεργάτες, τους ανθρώπους που βοηθούν, αλλά και για το πώς βρέθηκε άστεγος, την γειτονιά που μεγάλωσε, την Αγία Παρασκευή, τον παιδίατρο πατέρα του, τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη που γνώρισε στη Θεσσαλονίκη (όπου σπούδασε στο Τμήμα Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών της Νομικής), τις τρεις κόρες του, εκδότες και εκδοτικούς οίκους όπου εργάστηκε και τα πρώτα βιβλία που μάζεψε, όταν ήταν άστεγος, δίπλα από έναν κάδο σκουπιδιών: τους τρεις τόμους από την πρώτη έκδοση του «Λυρικού Βίου» του Αγγελου Σικελιανού του 1946 και 1947. «Ηταν άκοπο. Το έχω ακόμα».
Την συζήτησή μας κάθε τόσο διέκοπταν επισκέπτες – όλοι με μάσκα – που είτε ήθελαν να αγοράσουν είτε να αφήσουν βιβλία. «Σε καλή μεριά» εύχεται ένας κύριος δίνοντας 10 ευρώ εις αντάλλαγμα των 10 βιβλίων που διάλεξε από τα περίπου 8.000 που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στους πάγκους. Ενας νεαρός έρχεται λαχανιασμένος. «Σας πρόλαβα! Ερχομαι από μακριά και φέρνω μερικά βιβλία – δύο κούτες. Τι ώρες θα είστε εδώ την Κυριακή; Εχω κι άλλα να φέρω».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
