Η καινοτομία ρίχνει βαθιά βουτιά στις θάλασσες μας και γίνεται ο σωτήριος δύτης που «απενεργοποιεί» την πλαστική απειλή. Μια δυναμική ομάδα, με επιστήμονες από 15 χώρες, υπό τον συντονισμό του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), ανέπτυξε πρωτοποριακές συσκευές, οι οποίες κατακρατούν τα «αόρατα» πλαστικά (μικροπλαστικά και μακροπλαστικά) προτού αυτά καταλήξουν στο θαλάσσιο περιβάλλον. Ειδικότερα, με χρήση νανοτεχνολογίας και αξιοποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας κατάφεραν να επιταχύνουν τη διαδικασία διάσπασής τους. Επίσης, ανέπτυξαν τεχνολογία φίλτρανσης και κατακράτησης των πλαστικών «φαντασμάτων» που στοιχειώνουν τις ελληνικές θάλασσες, η οποία μπορεί να εφαρμοστεί σε μονάδες επεξεργασίας λυμάτων πριν τα λύματα καταλήξουν στις ακτές και στα ποτάμια, σε βιολογικούς καθαρισμούς, σε μονάδες διύλισης πόσιμου νερού, σε βιομηχανίες που χρησιμοποιούν πλαστικά για συσκευασίες, σε ξενοδοχεία ή μικρούς βιολογικούς καθαρισμούς κ.α.
Η συσσώρευση πλαστικών απορριμμάτων στους ωκεανούς αυξάνεται σταθερά τα τελευταία πενήντα χρόνια, ευθέως ανάλογα με την παραγωγή τους. Κάθε χρόνο παράγονται ανά τον πλανήτη 300 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών, εκ των οποίων εκτιμάται ότι 5 με 12,5 εκατομμύρια τόνοι καταλήγουν ετησίως στις θάλασσες. Και από τη στιγμή που θα μπουν στο νερό, δεν είναι εύκολη η απομάκρυνσή τους. Το ζητούμενο άρα είναι πώς το πλαστικό θα μείνει μακριά από θάλασσες και ακτές. Οι υπάρχουσες πρακτικές αντιμετώπισης της θαλάσσιας πλαστικής ρύπανσης επικεντρώνονται κυρίως στα μακροπλαστικά (πλαστικά σωματίδια μεγαλύτερα σε μέγεθος από 5 mm). Οσο για τη ρύπανση από μικροπλαστικά (<5 mm), τα οποία προέρχονται από την αποσύνθεση μεγαλύτερων σωματιδίων, δεν υπάρχουν αποδοτικές μέθοδοι αντιμετώπισής της με τις υφιστάμενες τεχνολογίες, αν και αποτελούν τη σοβαρότερη απειλή για τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
