Ποια είναι άραγε τα κύρια γνωρίσματα ενός καλού δασκάλου; Υπάρχει μήπως κάποιο πρότυπο; «Αν δεν είσαι ο εαυτός σου μέσα στην τάξη, δεν έχεις καμία ελπίδα. Πρέπει η διδασκαλία σου να αποτελεί συνέχεια της ζωής σου. Συνταγή όμως δεν υπάρχει. Πιστεύω ότι όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για τη διδασκαλία βρίσκει τον τρόπο να έχει κάποια επίδραση στους άλλους. Δεν είναι όλοι οι δάσκαλοι ίδιοι – και αυτό είναι ωραίο – γιατί και ως άνθρωποι δεν είμαστε όλοι ίδιοι» έλεγε τις προάλλες στο «Βήμα» ο Βασίλης Κάλφας, καθηγητής Φιλοσοφίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), ο οποίος πριν από λίγες ημέρες έλαβε το εφετινό «Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας» του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ).
«Πολλά μπορούμε να πούμε για τη σημασία των δασκάλων αλλά, επί της ουσίας, πάντοτε μαθαίνουμε μόνοι μας. Εχει μεγάλη σημασία δηλαδή να είναι κανείς αυτοδίδακτος, ανεξαρτήτως των εμπνευσμένων ανθρώπων με τους οποίους ενδεχομένως συναντήθηκε. Φοιτητές μου που σκέφτονται λ.χ. να κάνουν ένα μεταπτυχιακό, τους προτρέπω να μην προχωρήσουν αν δεν διαβάζουν ένα φιλοσοφικό κείμενο στο κρεβάτι όπως ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, ας πούμε. Αν δεν το χαίρονται, αν δεν αντλούν από αυτό μια πρωτογενή ικανοποίηση, δεν έχει κανένα νόημα η ταλαιπωρία» συνέχισε ο ίδιος, ειδικός στη σκέψη του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, καθώς και στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής επιστήμης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
