Τη λογοκλοπή οι νόμοι της χώρας την κρίνουν ως ασέβεια προς την ακαδημαϊκή δεοντολογία. Τις ποινές όμως τις επιβάλλει κυρίως το ηθικό δίκαιο. Και αυτό καταδικάζει τους ενόχους σε επιστημονική αποπομπή και κοινωνική αποδοκιμασία. Σε μεγάλες χώρες του εξωτερικού δε, αντίστοιχα σκάνδαλα οδήγησαν τους πρωταγωνιστές τους (εφόσον φυσικά κρίθηκαν ένοχοι) εκτός πολιτικής «σκηνής». Στη χώρα μας ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα ΑΕΙ, το οποίο και στη διάρκεια των δύο προηγούμενων ετών των διαδικτυακών εξετάσεων γιγαντώθηκε, μοιάζει να είναι η συγγραφή εργασιών, πτυχιακών ή διδακτορικών διατριβών επ’ αμοιβή. Φροντιστήρια, μεμονωμένοι καθηγητές, σύμβουλοι, προσφέρουν ευρέως τις υπηρεσίες τους ακόμα και μέσα στον χώρο των πανεπιστημιακών κάμπους με αφίσες, διαφημίσεις, συνεχείς οχλήσεις στους φοιτητές και στις φοιτήτριες. «Το θέμα έχει πάρει ενδημική μορφή» λέει στο «Βήμα» ο πρύτανης μεγάλου πανεπιστημίου της πρωτεύουσας. «Οι εταιρείες αυτές έχουν οργιάσει. Σε πολλές περιπτώσεις δε εμφανίζουν και σε ψευδείς διαφημίσεις ότι έχουν σχέση και με καθηγητές του Ιδρύματος, και προσφέρουν εύκολη πρόσβαση σε καλύτερες βαθμολογίες στη διάρκεια εξεταστικών περιόδων».
Τα πανεπιστήμια προσφεύγουν συχνά στα δικαστήρια, καταθέτουν εξώδικα ή αγωγές. Αλλά το φαινόμενο, όπως λένε καθηγητές μεγάλων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, δεν υποχωρεί.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
