Πόσο ευτυχισμένοι ήταν οι Ελληνες την τελευταία δεκαετία;

Οι οικονομικές επιδόσεις και η κοινωνική πρόοδος δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται ξεχωριστά. Αυτό είναι ένα θέμα που απασχολεί διεθνώς τα τελευταία 10 χρόνια ειδικούς και επιστήμονες – ακόμα και μεγάλους οργανισμούς. Είναι και το αντικείμενο του ερευνητικού προγράμματος που ενεργοποίησε τον χρόνο που πέρασε το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Η δεύτερη μελέτη («H Eλλάδα δέκα χρόνια μετά. Η ευδαιμονία στην Ελλάδα το 2020 μέσα από τις διεθνείς στατιστικές εκθέσεις») πρόκειται να εκδοθεί αυτές τις μέρες.

Συζητήσαμε με τον καθηγητή Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο, που διευθύνει το πρόγραμμα ως εξωτερικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, για το εγχείρημα και τα μέχρι τώρα συμπεράσματα. «Επιχειρείται», λέει, «ο συσχετισμός των οικονομικών δεικτών με τους κοινωνικούς δείκτες με σκοπό να συγκροτήσουμε μια πραγματική «οικονομία της ευτυχίας» ικανή αφενός να λαμβάνει υπ’ όψιν όσα ο κυρίαρχος οικονομικός λόγος αφήνει έξω από τους υπολογισμούς του, αφετέρου να καταδείξει πως η αυστηρά οικονομική πολιτική δεν είναι κατ’ ανάγκη οικονομική από την άποψη της ασφάλειας και της ευημερίας προσώπων και αγαθών και, τέλος, να μπολιάσει την αφηρημένη και αναπηρική γνώση που προωθεί η κυρίαρχη οικονομική σκέψη με τη γνώση που θα σέβεται περισσότερο τους ανθρώπους και θα αναδεικνύει τις ουσιαστικές αιτίες των διαφόρων μορφών κοινωνικής οδύνης. Με αυτό τον τρόπο», συμπληρώνει, «για το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και για τους διευθυντές του Γιώργο Αργείτη και Χρήστο Γούλα, τους οποίους ευχαριστώ θερμά για τη βοήθεια και την πολιτική ευαισθησία με την οποία περιέβαλαν το πρόγραμμα, ο ρόλος της κοινωνικής επιστήμης δεν περιορίζεται στη διάγνωση των ζημιών αλλά διευρύνεται στο επίπεδο της παρέμβασης στον χώρο των πολιτικών αποφάσεων. Η ολοκλήρωση του επιστημονικού προγράμματος καθώς και οι θεσμικές προτάσεις και πολιτικές παρέμβασης που θα μπορέσει να προτείνει θα δημιουργήσουν τους όρους μιας μικρής αλλά αποτελεσματικής συμβολικής επανάστασης, καθώς θα συνέβαλλε στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο σκέπτονται και οι πολίτες τους εαυτούς τους, τη σχέση με το κράτος αλλά και το κράτος τη σχέση του με τους πολίτες».