Τις τελευταίες εβδομάδες τα πανεπιστήμια σε ολόκληρη τη χώρα τελούν υπό κατάληψη, μεταξύ των οποίων και το Πολυτεχνείο Κρήτης, το οποίο στις 30/01 ολοκληρώνει τρεις εβδομάδες κατάληψης ως αντίδραση στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστήμιων. Φυσικά, τέτοιες αντιδράσεις αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο των δημοκρατικών μας αρχών καθώς η κατάληψη αποτελεί μια μορφή συλλογικής απάντησης απέναντι σε αποφάσεις που έρχονται σε σύγκρουση με τις προσδοκίες της κοινωνίας.
Κάθε ενέργεια όμως συνοδεύεται από επιπτώσεις και στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η διαφαινόμενη απειλή της απώλειας του εξαμήνου. Η ισχύουσα νομοθεσία επιβάλλει τη συμπλήρωση 13 εβδομάδων διδασκαλίας προκειμένου να μπορεί να εξεταστεί το μάθημα. Φυσικά, υπάρχει η δυνατότητα για πιθανές παρατάσεις, αλλά η αυστηρή δομή του ακαδημαϊκού έτους απαγορεύει ανεξέλεγκτες αλλαγές στο εξάμηνο και τις εξεταστικές περιόδους. Ακόμα και αν ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες, η αβεβαιότητα που περιβάλλει την εξεταστική του χειμερινού εξαμήνου δημιουργεί πρόσθετες προκλήσεις.
Eύλογα αναρωτάται κανείς αν μπορούμε να μιλάμε για αναγκαίες θυσίες για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης ή καταπάτηση δικαιωμάτων
Συγκεκριμένα, η απουσία του αναθεωρημένου προγράμματος, λόγω της κατάληψης, επιδεινώνει τις προκλήσεις που σχετίζονται με την ακαδημαϊκή προετοιμασία και τη μελέτη των φοιτητών, ενώ το ενδεχόμενο διπλών εξεταστικών δυσχεραίνει περισσότερο την κατάσταση αφήνοντας μετέωρους τους φοιτητές. Η απώλεια της εξεταστικής αναπόφευκτα γίνεται καθημερινά ολοένα και πιθανότερο ενδεχόμενο συμπαρασύροντας πολύτιμες ακαδημαϊκές προσπάθειες.
Παράλληλα, οι εργαζόμενοι φοιτητές, στους οποίους έχει χορηγηθεί άδεια για να εξεταστούν σε μαθήματα, βρίσκονται σε αδιέξοδο καθώς η αβεβαιότητα σχετικά με το πρόγραμμα των εξετάσεων δυσχεραίνει σημαντικά τον προγραμματισμό τους. Πέρα από τις ακαδημαϊκές ανησυχίες, προκύπτουν οικονομικές δυσκολίες, καθώς πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να ακυρώσουν τα προγραμματισμένα ταξίδια, προκαλώντας οικονομική επιβάρυνση σε οικογένειες απροετοίμαστες για τέτοιες απροσδόκητες καταστάσεις.
Αν και μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτές οι απρόβλεπτες αντιξοότητες αποτελούν απαραίτητες θυσίες για την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, γίνεται φανερό ότι μια τέτοια άποψη δεν είναι καθολικά κοινή στο σύνολο των φοιτητών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η διαπραγμάτευση μεταξύ διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης και των καταληψιών ώστε να εισέλθει το αναγκαίο προσωπικό προκειμένου να υπάρχει ζεστό νερό στις εστίες. Στο σημείο αυτό, εύλογα αναρωτάται κανείς αν μπορούμε να μιλάμε για αναγκαίες θυσίες ή καταπάτηση δικαιωμάτων. Ολοκληρώνοντας, επιβάλλεται να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ της υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας και της αποτελεσματικότητας του αγώνα. Ανεξάρτητα των πολιτικών πεποιθήσεών μας, ας εργαστούμε για να βρούμε λύσεις που θέτουν ως στόχο το κοινό συμφέρον των φοιτητών και της δημόσιας παιδείας.
*Ο κ. Κωνσταντίνος Πισιμίσης είναι τριτοετής φοιτητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης, εκλεγμένος αναπληρωματικός εκπρόσωπος των φοιτητών στην Κοσμητεία της Σχολής του.
