«Αν και δεν είμαι πολύ της φύσης, μου αρέσει αυτό που γίνεται εδώ». Η Χριστίνα μαζί με τον Γιάννη, τον Παναγιώτη, τη Βασιλική και την υπόλοιπη παρέα έστρωσαν στο γρασίδι ένα τραπεζομάντιλο και πάνω του πορτοκαλάδες, ένα μπουκάλι κρασί και την τούρτα με τα 24 κεριά της φίλης τους. Ηταν μια λύση – η παρέα τους, πολυπληθής, δεν επιτρεπόταν να μαζευτεί σε καφέ. Τελευταίο Σάββατο του Μαΐου, κάτω από ένα δέντρο στο Πάρκο Ελευθερίας. Τα παιδιά ήρθαν από τον Αγιο Δημήτρη και τον Αλιμο. «Πριν από την πανδημία δεν θα το σκεφτόμασταν καν» λένε. «Τώρα το διασκεδάζουμε. Το θέμα είναι να μην ξεχάσουμε αυτόν τον τρόπο διασκέδασης και όταν περάσει ο κίνδυνος από τον ιό» παρατηρεί ο Γιάννης.
Αυτός ήταν ο βασικός προβληματισμός όσων μιλήσαμε. Τόσο των ειδικών όσο και εκείνων που συναντήσαμε σε πάρκα και πεζοδρόμους: στον Εθνικό Κήπο να κάνουν πικ νικ ή να γυμνάζονται με καποέιρα, στον λόφο του Φιλοπάππου να παίζουν επιτραπέζια ή να διαβάζουν, στο Ζάππειο να κάνουν ποδήλατο, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και την Αποστόλου Παύλου ή στον Λυκαβηττό να απολαμβάνουν τον καφέ τους. Και ήταν πολλοί. Ισως όχι τόσοι όσοι κατέκλυζαν τις μέρες της καραντίνας τους ελεύθερους χώρους (τότε, ακόμα και τα άγνωστα σημεία είχαν γεμίσει περιπατητές, δρομείς, ποδηλάτες και… αραχτούς στο χώμα ή τα παγκάκια). Φαίνεται πως η πανδημία ήταν η αφορμή να γνωρίσουν και να απολαύσουν τον δημόσιο χώρο οι κάτοικοι του κλεινού άστεως. Αυτό αποδεικνύουν εξάλλου και στοιχεία του Google που κατέγραψαν τις μετακινήσεις από τις 13/4 έως τις 25/5, σύμφωνα με τα οποία η αύξηση των επισκέψεων στα πάρκα της Αττικής άγγιξε το 66%!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
