Στην Ελλάδα ο δημόσιος διάλογος για τα πανεπιστήμια συχνά επικεντρώνεται σε λάθος πτυχές της λειτουργίας τους, παραδείγματος χάριν στις παθογένειες αντί στα επιτεύγματά τους ή στον τρόπο εισαγωγής αντί στους τρόπους μάθησης των φοιτητών. Η διαδρομή μιας φοιτήτριας (το θηλυκό γένος υποδηλοί την υπεροχή των κοριτσιών εδώ και χρόνια στους φοιτητικούς πληθυσμούς) μέσα από ένα πρόγραμμα σπουδών, οι γνώσεις και τα εφόδια που αποκομίζει είναι πολύ σημαντικότερα για τη μελλοντική πορεία τόσο της ίδιας όσο και της χώρας.
Η επιτυχής και έγκαιρη ολοκλήρωση των σπουδών είναι καθοριστικός παράγων αποτελεσματικότητας ενός εκπαιδευτικού συστήματος. Σε κανονικές συνθήκες, για μια σχολή που δέχεται περίπου τους ίδιους εισακτέους κάθε χρόνο και λειτουργεί τουλάχιστον μία δεκαετία, ο αριθμός των αποφοίτων σε ένα ακαδημαϊκό έτος πρέπει να πλησιάζει τον αριθμό των νέων εγγραφών. Ο λόγος των εξερχομένων προς τους εισερχόμενους φοιτητές είναι γνωστός ως ρυθμός αποφοίτησης και μπορεί να υπολογιστεί σε επίπεδο τμήματος ή και Ιδρύματος. Οσο εγγύτερα στο 100% είναι αυτός ο δείκτης τόσο καλύτερα ένα πανεπιστήμιο (ή οποιοδήποτε σχολείο) επιτυγχάνει τον πρωταρχικό του στόχο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
