Τα «συστατικά» της εξάλειψης της ηπατίτιδας C είναι κοινά για όλες τις χώρες του κόσμου και έχουν οριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ): 90% μείωση των νέων λοιμώξεων, 90% των ατόμων που ζουν με ηπατίτιδα να έχουν διαγνωστεί και 80% των διαγνωσμένων ατόμων να λαμβάνουν θεραπεία, ώστε να επιτευχθεί μείωση κατά 65% των σχετιζόμενων με την ηπατίτιδα θανάτων μέχρι το 2030. Αυτό που ως σύστημα οφείλουμε να εξετάσουμε είναι γιατί, αν και έχουμε ρυθμίσει το ζήτημα της αποζημίωσης των θεραπειών για όλους τους ασθενείς, υστερούμε στην επίτευξη των στόχων αυτών. Σύμφωνα και με τις δικές μας σχετικές μελέτες, το πιο σημαντικό πρόσχωμα είναι η δυσκολία των ατόμων που ζουν με ηπατίτιδα και ανήκουν στις πιο ευάλωτες ομάδες (χρήστες ναρκωτικών στον δρόμο ή σε θεραπεία υποκατάστασης, κρατούμενοι σωφρονιστικών ιδρυμάτων, άστεγοι, άτομα που διαμένουν σε κλειστές δομές κ.λπ.) να κάνουν χρήση του δικαιώματος που η πολιτεία, ορθώς, έχει διασφαλίσει σε όλους ανεξαιρέτως. Είναι, λοιπόν, κρίσιμο να λειτουργήσουμε με γνώμονα την «ολιστική φροντίδα» και, αντί να περιμένουμε να έρθουν τα άτομα αυτά στο σύστημα, να πάμε το σύστημα Υγείας, με όλες του τις υπηρεσίες (ελέγχου, διάγνωσης και θεραπείας), σε αυτά, με την υποστήριξη και της ψηφιακής Υγείας. Η ηπατίτιδα μπορεί να αποτελέσει εξαιρετικό υπόδειγμα για να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν τέτοιου είδους παρεμβάσεις από το Α έως το Ω, οι οποίες είναι σίγουρο ότι θα μας φανούν χρήσιμες και σε άλλες έκτακτες καταστάσεις…
Ο κ. Κυριάκος Σουλιώτης
είναι αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Υγείας, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
