Πόσος είναι ο δρόμος από το αμερικανικό Κογκρέσο ως στις ελληνικές κάλπες; Η απόσταση θα μπορούσε να είναι ακόμη και ελάχιστη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ταξίδεψε μόνο δύο φορές στις ΗΠΑ μέσα σε ελάχιστες ημέρες. Αλλά τουλάχιστον το ένα από τα δύο του ταξίδια απέδωσε και σε δημοσκοπική υπεραξία. Το «έξω πάμε καλά» απέκτησε μια εσωτερική παράμετρο: Μέσα πηγαίνουμε καλύτερα απ’ ό,τι πηγαίναμε. Ο Μητσοτάκης, επομένως, θα πήγαινε στις εκλογές με ανανεωμένο το πολιτικό του κεφάλαιο. Κάθε Κυριακή από τις επόμενες δεν θα ήταν απλώς Κυριακή εκλογών, αλλά Κυριακή βέβαιης επικράτησης με μια διαφορά που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα αποτύπωνε ξανά τους συσχετισμούς του 2019. Εκλογές σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Το γεγονός όμως πως η απόσταση διανύεται γρήγορα, δεν σημαίνει πως διανύεται κι εύκολα. Ο δρόμος δεν είναι λείος. Τα γεγονότα είναι εξόχως πυκνά. Κι όσο αυξάνεται η πυκνότητα των γεγονότων, τόσο μειώνεται η προβλεψιμότητά τους. Τα γεγονότα, με άλλα λόγια, δεν ήταν απρόβλεπτα μόνο για τον Χάρολντ Μακ Μίλαν, τον βρετανό πρωθυπουργό που είχε πει πως ήταν το μοναδικό πράγμα που φοβόταν. Είναι απρόβλεπτα και για κάθε έλληνα πρωθυπουργό που θα είχε να αντιμετωπίσει τις αστάθμητες ενέργειες ενός σταθμισμένου παράγοντα – σταθμισμένου ως γνωστού για τη στάση του – όπως είναι η Τουρκία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
