Διαβάζοντας τα στοιχεία για το μέγεθος της καταστροφής, θα μπορούσε να είναι προετοιμασμένος κανείς γι’ αυτό που θα αντικρίσει περνώντας το Μαντούδι και πλησιάζοντας την περιοχή που σάρωσε η μεγάλη φωτιά του Αυγούστου. Κι όμως το μάτι αναζητεί επίμονα κάτι ελάχιστο, ένα μικρό έστω κομμάτι δάσους που να έχει γλιτώσει. Και δεν βρίσκει. Για ατελείωτα χιλιόμετρα το μόνο που αντικρίζει κανείς είναι καμένα πεύκα (αποτελούσαν το 90% των καμένων δασικών εκτάσεων). Θα πρέπει να διασχίσεις 40 χιλιόμετρα και να φτάσεις στην περιοχή μεταξύ Βασιλικών και Πολιτικών για να βρεις τη μοναδική ζώνη πευκοδάσους που διασώθηκε. Στα ορεινά κάποιες δρυς έχουν σωθεί, δέντρο που άλλωστε δύσκολα καίγεται. Ακόμα και γύρω από τους οικισμούς στους οποίους δεν κάηκαν σπίτια η φωτιά δεν άφησε σχεδόν ούτε σπιθαμή βλάστησης που να μην κάψει. Πού και πού συναντάς κάποιους ελαιώνες. Στα βουνά, όπου και να στρέψεις το βλέμμα, βλέπεις κορμοφράγματα και συνεργεία δασεργατών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
