Η ντροπή της Κρήτης

Πρώτα-πρώτα, μια απαραίτητη διευκρίνιση: Την Κρήτη την έχω στην καρδιά μου. Δεν είναι μόνο η ομορφιά του τόπου και η κουζίνα της που μου χαρίζει σε κάθε επίσκεψη τουλάχιστον ένα δίκιλο, είναι και οι άνθρωποι. Νιώθω μάλιστα και μια μακρινή συγγένεια λόγω επωνύμου και ας είμαι εντελώς από αλλού. Οι Κρητικοί που έτυχε ως σήμερα να γνωρίσω και να συναναστραφώ είναι άνθρωποι φιλόξενοι και δωρικοί.

Σύμφωνοι. Δεν χαίρομαι που βλέπω πινακίδες κατεστραμμένες σαν να είμαι σε εμπόλεμη ζώνη, ούτε βέβαια τους βάρβαρους «λεβέντες» πρωταγωνιστές των ημερών, αλλά το θέμα μου σήμερα δεν είναι οι μπαλοθιές, τα όπλα και τα όποια νταηλίκια.

Περιεχόμενο για συνδρομητές

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.