Λίγοι ασφαλώς θα γνωρίζουν ότι ο Χίτλερ, δεκαπέντε μόλις μέρες πριν από τη γερμανική επίθεση κατά της Κρήτης, είχε γενναιόψυχα εκφράσει τον απεριόριστο θαυμασμό του προς τον έλληνα στρατιώτη. Εκφωνώντας επίσημο λόγο ενώπιον του Ράιχσταγκ είχε πλέξει εγκώμιο με τη χαρακτηριστική αποστροφή ότι οι Ελληνες πολέμησαν ηρωικά με «υψίστη προς τον θάνατο περιφρόνηση». Οταν τα έλεγε αυτά, οι Γερμανοί είχαν ήδη ολοκληρώσει την εισβολή τους στην ηπειρωτική Ελλάδα και το μόνο αδούλωτο τμήμα της επικράτειάς της ήταν η μεγαλόνησος, ενώ τα τελευταία τμήματα του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος είχαν μόλις εγκαταλείψει εσπευσμένα το ελληνικό ηπειρωτικό έδαφος.
Ηδη βεβαίως είχε σχεδιασθεί στο Βερολίνο η γερμανική επίθεση των αλεξιπτωτιστών για την κατάληψη της Κρήτης και οι ειδικές μονάδες που θα την υλοποιούσαν έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες τους, κυρίως στα Μέγαρα της Αττικής. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχε στη διάθεσή της η γερμανική ηγεσία, απειροελάχιστα ελληνικά στρατεύματα βρίσκονταν πλέον στην Κρήτη, οι δε υπερασπιστές της ήταν κατά συντριπτική πλειοψηφία μη Ελληνες, δηλαδή Βρετανοί, Αυστραλιανοί ή Νεοζηλανδοί. Αν ο Χίτλερ είχε διαφορετική εικόνα για τη σύνθεση του στρατού που επρόκειτο να αντιμετωπίσει ο δικός του στη μεγαλόνησο, ίσως να ήταν πιο φειδωλός στα επίθετα που χρησιμοποίησε για να υμνήσει τον ελληνικό ηρωισμό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
