Ηταν η πιο ζεστή ημέρα του Ιουλίου, ίσως και ολόκληρου του καλοκαιριού. Η θερμοκρασία είχε ξεπεράσει τους 45 βαθμούς Κελσίου το πρωινό της Τετάρτης 26 Ιουλίου. Ισως εκεί, σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της Εκάλης, το θερμόμετρο να έδειχνε κάτι λιγότερο, αντίθετα με άλλες περιοχές της Αθήνας. Στον δρόμο, έξω από την οικία Βαρδή Βαρδινογιάννη, υπήρχε μια μικρή κινητικότητα. Η οικογένεια και λίγοι στενοί φίλοι ετοιμάζονταν να αποχαιρετήσουν τη Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, η οποία έφυγε από τη ζωή το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, σε ηλικία 80 ετών. Συγκίνηση για τον θάνατο μιας σπουδαίας Ελληνίδας, μιας τεράστιας προσωπικότητας, η οποία μέσα από τους συνεχείς αγώνες της για τα καρκινοπαθή παιδιά, αλλά και όλους όσοι είχαν ανάγκη, τίμησε τη χώρα μας σε διεθνές επίπεδο. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην οικία Βαρδινογιάννη. Αμέσως μετά ακολούθησε η ταφή στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Συγκλονισμένα τα πέντε παιδιά της, οι συγγενείς και οι λίγοι φίλοι που έδωσαν το «παρών» στο τελευταίο αντίο.
Καλοκαίρια γεμάτα όμορφες στιγμές
Η Μαριάννα έφυγε καλοκαίρι. Μέσα στον πλέον καυτό, τον απόλυτο καλοκαιρινό μήνα. Η σπουδαία αυτή Ελληνίδα λάτρευε άλλωστε τα γαλάζια, λευκά και ολόχρυσα καλοκαίρια. Τα καλοκαίρια στο υπέροχο κτήμα στην Ερμιονίδα, εκεί όπου συγκεντρωνόταν όλη η οικογένεια για να περάσουν τις διακοπές τους μαζί. Καλοκαίρια γεμάτα όμορφες στιγμές και μοναδικές αναμνήσεις. Αυτοί οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν κοντά τους στο «κτήμα», όπως το αποκαλούσαν, «έβλεπαν» μια εξαιρετικά δεμένη οικογένεια. Ανθρωποι που έτρεφαν μεγάλη αγάπη ο ένας για τον άλλον, άνθρωποι απλοί, προσιτοί, χωρίς καμία έπαρση για τον πλούτο και την ισχυρή κοινωνική και επιχειρηματική τους θέση. Η Μαριάννα λάτρευε να «αντικρίζει» αυτές τις όμορφες εικόνες. Ολη η οικογένεια όπου και αν βρίσκονταν τα μέλη της, λόγω των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων, τα καλοκαίρια ήταν εκεί, στο καταπράσινο, τεράστιο κτήμα. Απολαμβάνοντας τις στιγμές μαζί.
Η Μαριάννα χαιρόταν σαν μικρό παιδί όταν επέστρεφε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την Ερμιόνη. Εναν τόπο ευλογημένο, γεμάτο πράσινο και κρυστάλλινα νερά. Ο τόπος όπου πέρασε χαρούμενα, ανέμελα παιδικά και εφηβικά χρόνια, κοντά στους πολυαγαπημένους της γονείς.
Οι ιστορίες από τον Εμφύλιο
Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNESCO, πρόεδρος του Σωματείου «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο», αφοσιωμένη σύζυγος και άριστη μητέρα, προσωπικότητα με τεράστιο κοινωφελές έργο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943 και μεγάλωσε στην Ερμιόνη. Η ίδια διηγούνταν συχνά ιστορίες για τα φοβερά χρόνια της ιταλογερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου, θυμόταν πάντα με συγκίνηση τη μητέρα της, η οποία προσπαθούσε εκείνα τα οδυνηρά χρόνια να προστατέψει εκείνη και την αδελφή της από τον όλεθρο και την καταστροφή.
Η μητέρα της τη δίδαξε να είναι πάντα έτοιμη να δώσει την ίδια της τη ζωή για αυτούς που αγαπάει. Η ίδια συνήθιζε να λέει «είμαι μητέρα πέντε παιδιών, γιαγιά 11 εγγονιών» και ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο στον κόσμο από την οικογένεια».
Σκέφτομαι έτσι όπως κοιτάζω τις φωτογραφίες από την εντυπωσιακή, μυθιστορηματική ζωή της Μαριάννας, ποιο ήταν το μεγαλύτερο προσόν αυτού του γλυκού κοριτσιού με τα πλούσια μακριά μαλλιά που πρωτοστατούσε στα παιχνίδια με συνομηλίκους της στην Ερμιόνη και έκανε κάθε άνθρωπο να φαίνεται σημαντικός.
Ολους όσοι βρίσκονταν κοντά της, από τις ισχυρότερες προσωπικότητες στον πλανήτη μέχρι τους πιο φτωχούς και αναξιοπαθούντες, έβλεπες πως ξαφνικά τους «περιέβαλλε» ένα ολόχρυσο, αισιόδοξο φως. Ηταν αυτό το «κάτι» που μετέδιδε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Μια γυναίκα που μιλούσε και αγκάλιαζε με αγάπη φτωχούς, ασθενείς, πρόσφυγες, κατατρεγμένους από τη μοίρα ανθρώπους.
Η απόδραση στον Πειραιά
Η μητέρα της Μαριάννας λεγόταν Ευαγγελία, το γένος Δρακοπούλου. Πατέρας της ήταν ο Γιάννης Μπουρνάκης από τη Σαμπατική Αρκαδίας. Στη διάρκεια του Εμφυλίου η οικογένειά της αναγκάστηκε να φύγει νύχτα από την Αργολίδα, μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες καιρικές συνθήκες, και να καταφύγει στον Πειραιά. Εμειναν στο Μεγάλο Λιμάνι μέχρι το τέλος του αιματηρού εμφυλίου πολέμου. Επειτα η οικογένεια επέστρεψε στην αγαπημένη, ήσυχη Ερμιόνη. Η Μαριάννα φοιτούσε στο δημοτικό σχολείο, ήταν άριστη μαθήτρια, ήθελε να μαθαίνει όλο και καινούργια πράγματα. Η μητέρα της, μια γυναίκα που είχε το βλέμμα της στο μέλλον, την έστειλε να μάθει αγγλικά, από τα πρώτα της σχολικά χρόνια.
Ο έρωτας με τον Βαρδή
Αργότερα έφυγε και πάλι από την Ερμιόνη για να ξεκινήσει τις γυμνασιακές της σπουδές στον Πειραιά. Στον Πειραιά έμελλε να γνωρίσει και τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού Βαρδή Βαρδινογιάννη.
Η νεαρή λεπτεπίλεπτη γυναίκα μετά τις γυμνασιακές της σπουδές αναχώρησε για τις ΗΠΑ με σκοπό να σπουδάσει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ. Ωραίο το Κολοράντο, η σκέψη της όμως ήταν πίσω στον Βαρδή, ο οποίος λίγο αργότερα ως σημαιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού βρισκόταν στη Χαβάη και στην Καλιφόρνια για να παραλάβει κάποιο πλοίο πολεμικό, το οποίο «παραχωρούσαν» οι ΗΠΑ στην Ελλάδα.
Επειτα ο Βαρδής Βαρδινογιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα. Μερικούς μήνες μετά μετατέθηκε όμως προσωρινά για μετεκπαίδευση στη ναυτική βάση του Πόρτσμουθ στη Μεγάλη Βρετανία και η Μαριάννα τον ακολούθησε. Ο Βαρδής και η Μαριάννα παντρεύτηκαν την άνοιξη του 1961. Το πρώτο τους σπίτι ήταν στην οδό Πιπίνου στην Κυψέλη. Απέκτησαν τα τρία τους πρώτα παιδιά.
Οι αναμνήσεις από τα δύσκολα χρόνια
Η Μαριάννα θυμόταν πάντα τη ζωή στο διαμερισματάκι. «Πέρασα δύσκολα τα πρώτα χρόνια με τα παιδιά» συνήθιζε να λέει. Δύσκολα χρόνια διότι ο Βαρδής λόγω της αντιστασιακής του δράσης συνελήφθη από τη Χούντα και οδηγήθηκε στην εξορία. Στη μικρή, πανέμορφη Αμοργό τον επισκεπτόταν η Μαριάννα. Κάποιες φορές αναφερόταν στην πολύ δύσκολη εκείνη εποχή και μιλούσε για τον Χρήστο Λαμπράκη, τον άνθρωπο που τους πάντρεψε και βάπτισε τον πρωτότοκο γιο τους, Γιάννη (Τζίγγερ).
Ελεγε ότι ο Χρήστος ήταν πάντα κοντά τους, συνήθιζε να την εφοδιάζει με κουβέρτες και άλλα πράγματα «πολύτιμα» για έναν άνθρωπο που βρισκόταν στην εξορία.
Τα πολύ δύσκολα χρόνια πέρασαν. Την οικογενειακή ευτυχία συμπλήρωσαν δύο ακόμα παιδιά, ο Νίκος και η Βαρδιάννα. Ο Βαρδής προχωρούσε με εντυπωσιακά βήματα στον επαγγελματικό του δρόμο. Ο νεαρός αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού εξελίχθηκε σε επιχειρηματία διεθνούς βεληνεκούς. Η Motor Oil είναι δημιούργημά του, όπως και πολλές άλλες πανίσχυρες εταιρείες, οι οποίες παίζουν σημαντικό ρόλο στον παγκόσμιο επιχειρηματικό χάρτη.
Εκπληκτική σύζυγος, άψογη μητέρα
Η Μαριάννα παρακολουθούσε υπερήφανη και ευτυχής την πορεία του συζύγου της. Τον ακολουθούσε στα ταξίδια του, στις επαγγελματικές του υποχρεώσεις, υπήρξε πάντα εκπληκτική σύζυγος και μητέρα. Αψογη στα οικογενειακά της καθήκοντα, χαμηλών τόνων, προστατευτική, γλυκιά και υπέρκομψη. Λάτρις των διάσημων σχεδιαστών, διατηρούσε φιλία με τον Καρλ Λάγκερφελντ, designer και creative director της Chanel. O «Κάιζερ της μόδας» την ξεχώριζε ανάμεσα στις καλές του πελάτισσες. Πίστευε ότι η Μαριάννα ήταν «γεννημένη» για τα ταγέρ, τα φορέματα και τις βραδινές τουαλέτες της Chanel. Eκείνη φορούσε ρούχα και άλλων κορυφαίων οίκων, όπως Dior, Valentino, Versace, ενώ έτρεφε αδυναμία για τις καμέλιες-καρφίτσες και τα κολιέ με πέρλες. Πρότυπο κομψότητας, πρότυπο συζύγου και μητέρας, άνθρωπος της προσφοράς και της αλληλεγγύης.
Με τα παιδιά και τα εγγόνια
Ευτύχησε να δει τα πέντε παιδιά της να μεγαλώνουν και να γίνονται και τα ίδια γονείς (ο γάμος της πολύ όμορφης κόρης της Χριστιάνας με τον γόνο της μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας Γιώργο Γουλανδρή στο σπίτι τους στην Εκάλη άφησε εποχή). Η Μαριάννα λάτρευε τα εγγόνια της και εκείνα ήταν υπερήφανα για την προσωπικότητα και το τεράστιο κοινωνικό έργο της γιαγιάς τους. Η Μαριάννα «τρελαινόταν» από χαρά όταν έβλεπε τα μικρότερα να παίζουν γύρω της. Προσπαθούσε να μεταδίδει και σε αυτά την αγάπη και το ενδιαφέρον για το σωματείο «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο». Και το κατάφερε είναι η αλήθεια. Η Μαριάννα, η γελαστή, η γλυκιά, η προσιτή Μαριάννα με το διεθνές φιλανθρωπικό έργο, με την ευγένεια και την ταπεινότητά της θα ζει πάντα στις καρδιές μας.
