Το σίριαλ των υδροπλάνων συνεχίζεται. Πάνε πια εννέα χρόνια που κάθε καλοκαίρι τα υδροπλάνα βγάζουν εισιτήριο για τις ελληνικές θάλασσες, αλλά τελικά ξεμένουν από… καύσιμα. Μετά την άδοξη προσγείωση των δύο πρώτων εταιρειών που έφεραν υδροπλάνα στη χώρα μας πριν από 14 χρόνια, το περασμένο φθινόπωρο φαινόταν πως τα πράγματα έχουν μπει στην τελική ευθεία. Παρά τους θετικούς οιωνούς, η έναρξη των πτήσεων κινδυνεύει λόγω γραφειοκρατίας και αστοχιών να γίνει πια σύντομο ανέκδοτο.
Ο άνεμος αισιοδοξίας που έφερε το νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο ψηφίστηκε πριν από δυόμισι χρόνια, μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει φτερά στα υδροπλάνα. Τα αδειοδοτημένα υδατοδρόμια της χώρας παραμένουν εδώ και μια τετραετία μόλις τρία, σε Κέρκυρα, Παξούς και Πάτρα, δημιουργώντας μεν την αφετηρία, αλλά όχι ένα βιώσιμο δίκτυο. Για τα δύο πρώτα, μάλιστα, έχουν εκδοθεί βεβαιώσεις συμμόρφωσης, κατά τις μεταβατικές διατάξεις του Ν. 4663, ενώ σε εκκρεμότητα παραμένει αυτή του υδατοδρομίου της Πάτρας. Για να θεωρηθεί βιώσιμη μια επένδυση σε υδροπλάνα θα πρέπει να υπάρχει ένα δίκτυο 6-7 υδατοδρομίων και να πραγματοποιούνται ημερησίως 4½-5 ώρες πτήσης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
