Γεννημένος στον πύργο των Νοταράδων στην ορεινή Κορινθία, ο Γεράσιμος Νοταράς έμαθε από τη νηπιακή του ηλικία ότι οι ρίζες της γενιάς του χάνονταν στους δέκα αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αργότερα, στις λίγες ώρες που του περίσσευαν, ιχνηλάτησε τους Νοταράδες όπου μπόρεσε να τους βρει: από την Πόλη στη Βενετία και στη λοιπή Ιταλία, στην Οδησσό και στις παραδουνάβειες ηγεμονίες, στην Κεντρική και στη Δυτική Ευρώπη.
Η ομηρική λέξη «γενναίος» σήμαινε τον άνθρωπο «από γενε», τον ευγενή, ισχυρό και «γενναιοπρεπή» στο ήθος, αλλά και άνθρωπο που δεν φοβάται: άφοβο, ατρόμητο. Είναι, δηλαδή, λέξη με πολλές σημασίες, πολύσημη. Αφότου την παρέλαβε από τον Ομηρο, η ελληνική γλώσσα τη συντήρησε δίνοντάς της νέες αποχρώσεις και παράγωγα, από την ομηρική στην κλασική αρχαιότητα και από εκεί στην Κοινή των Ευαγγελίων και από την Κοινή έως τις μέρες μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
