Η ώρα της αλήθειας για την εθνική τραγωδία στο Μάτι με τους 104 νεκρούς έφτασε. Θα αποδοθεί δικαιοσύνη; Ποια θα είναι η απόφαση των δικαστών, οι οποίοι επί μήνες ασχολήθηκαν με την υπόθεση που θα στοιχειώνει για πάντα τις ζωές των συγγενών των θυμάτων, των εγκαυματιών και όσων έχασαν τις περιουσίες τους;

Πόσοι και ποιοι από τους 21 κατηγορουμένους που κάθονται στο εδώλιο θα ακούσουν διά στόματος της προέδρου τη λέξη «ένοχος» που θα σηματοδοτεί και την τιμωρία τους για τον άδικο και μαρτυρικό θάνατο τόσων ανθρώπων και πόσοι θα φύγουν αθώοι από τη δικαστική αίθουσα;

Περισσότερες από δύο χιλιάδες ημέρες – 2.017 για την ακρίβεια – αναμένουν οι οικογένειες που έζησαν τον εφιάλτη και πενθούν για τους δικούς τους ανθρώπους μέχρι να φτάσει η ώρα να εκδοθεί η πρωτόδικη απόφαση για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι. Σήμερα το πρωί οι δικαστές του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας θα ανέβουν στην έδρα για να ανακοινώσουν την ετυμηγορία τους.

Την απόφαση του δικαστηρίου περιμένουν και οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι υπερασπίστηκαν εαυτόν δείχνοντας και εκείνοι – κατά περίπτωση – τα κενά, τις ελλείψεις και τη σύγχυση που επικράτησε την ώρα της φωτιάς

Οι μαρτυρίες για το αλαλούμ

Στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών, όλοι όσοι έζησαν την τραγωδία του 2018 και οι μαρτυρίες τους συγκλόνισαν τους πάντες, καθώς αποτύπωσαν την ανυπαρξία του κρατικού μηχανισμού και το αλαλούμ που επικράτησε τις κρίσιμες ώρες από την έναρξη της πυρκαγιάς, θα είναι εκεί, στην αίθουσα Τελετών του Εφετείου της Αθήνας, για να ακούσουν από θεσμικά χείλη ποιοι είναι τελικά οι υπαίτιοι για τις ζωές που χάθηκαν, αλλά και για τις επιπτώσεις στις ζωές όλων εκείνων που γλίτωσαν από τη φωτιά.

Την απόφαση του δικαστηρίου περιμένουν και οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι την ώρα της απολογίας τους υπερασπίστηκαν εαυτόν δείχνοντας και εκείνοι – κατά περίπτωση – από τη δική τους πλευρά τα κενά, τις ελλείψεις και τη σύγχυση που επικράτησε την ώρα της φωτιάς. Βεβαίως, υποστήριξαν ότι με βάση τους κανονισμούς που ισχύουν δεν παρέλειψαν να πράξουν οτιδήποτε από αυτά που είχαν υποχρέωση στο πλαίσιο των καθηκόντων τους.

Απο την πλευρά του, ο εισαγγελέας της έδρας Παναγιώτης Μανιάτης, στην πολύωρη αγόρευσή του, έχει εισηγηθεί την ενοχή εννέα εκ των είκοσι ενός κατηγορουμένων, πρόταση που μένει βέβαια να δούμε αν θα γίνει αποδεκτή στο σύνολό της από τους δικαστές ή αν θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις ως προς τα καταδικαστικά και αθωωτικά της μέρη.

2018: Καμένο ρολόι σε οικία στο Μάτι. Για 104 ανθρώπους, αλλά και τους συγγενείς τους, ο χρόνος σταμάτησε εκείνο τον Ιούλιο πριν από 6 χρόνια

Με ταβάνι τα 8 έτη φυλάκισης

Οπως είναι γνωστό, το κατηγορητήριο περιλαμβάνει, κατά περίπτωση, τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή διά παραλείψεως από υπόχρεους και μη, πρόκληση σωματικών βλαβών κατά συρροή διά παραλείψεως και εμπρησμό (το τελευταίο αδίκημα που αφορά τον κάτοικο της περιοχής από αμέλεια του οποίου φέρεται να ξεκίνησε η φωτιά).

Σύμφωνα με τον ποινικό μας νόμο, όσοι κριθούν ένοχοι με βάση την απόφαση του δικαστηρίου, ακόμα και αν οι συνολικές ποινές είναι πολυετείς, λόγω του μεγάλου αριθμού των θυμάτων, το «ταβάνι» δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 8 έτη φυλάκισης. Και ενώ λίγες ώρες μένουν μέχρι να γραφτεί ο επίλογος της πρώτης δίκης, όλοι – και πρωτίστως οι συγγενείς των θυμάτων – γνωρίζουν καλά πως ο δικαστικός τους Γολγοθάς δεν τελειώνει αύριο, καθώς θα ακολουθήσει η εκδίκαση της υπόθεσης και σε δεύτερο βαθμό, με το «φάντασμα» της παραγραφής να εξακολουθεί να κινείται απειλητικά πάνω από αυτή την τόσο σοβαρή ποινική υπόθεση, καθώς μέχρι τον Ιούλιο του 2026 θα πρέπει να έχει εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση της Δικαιοσύνης. Θα προλάβει άραγε να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία; Η Δικαιοσύνη θα κάνει τα πάντα, επισημαίνουν αρμόδιες πηγές, ώστε να ικανοποιηθεί το αυτονόητο αίτημα των οικογενειών των θυμάτων και των παθόντων για απόδοση ευθυνών με την ελπίδα να μην επαναληφθούν τέτοιες τραγωδίες στο μέλλον.

ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ

«Δεν πέθανε, δολοφονήθηκε»

Κάθε κατάθεση μάρτυρα που ακούστηκε στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ήταν και ένα «κατηγορώ» για το αδιάφορο πρόσωπο της Πολιτείας. Πόνος, θλίψη, οργή, απογοήτευση, ανάγκη για δικαίωση και τιμωρία είχε κάθε περιγραφή. Τα συναισθήματα αυτά μαρτυρούσαν η ευλαβική σιωπή στην αίθουσα, τα δακρυσμένα μάτια και ο αποδιδόμενος σεβασμός από όλους τους παράγοντες της δίκης σε αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν (και ζουν) τον εφιάλτη.

Κάλη Αναγνώστου, πολυεγκαυματίας η ίδια και το παιδί της. «Αν δεν ήμασταν τυχεροί, θα ήμασταν νεκροί. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι ο πόνος του γιου μου να μη μείνει έτσι. Του το χρωστάω, όπως και στους άλλους ανθρώπους».

Θεοφάνης Χατζησταματίου: «Οσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη… Δέκα δευτερόλεπτα χώριζαν τη ζωή από τον θάνατο, όπως γίνεται στον πόλεμο. Τα επόμενα χρόνια, το παιδί μας δεν μπορούσε να δει ούτε κεράκι στην τούρτα των γενεθλίων του».

Ανδρέας Δημητρίου: «Οταν πήγαν το μωρό στο Νοσοκομείο Παίδων, από το ύφος των γιατρών κατάλαβα πως το παιδάκι μου δεν τα είχε καταφέρει… Εκεί του είπα το τελευταίο αντίο».

Νίκος Γιαννόπουλος: «Η μητέρα μου δεν πέθανε, αλλά δολοφονήθηκε… Από τις τόσες φορές που μπήκα στο σπίτι για να την ψάξω, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αυτό που νόμιζα καμένη κουρτίνα μπάνιου ήταν η μητέρα μου…».

Βαρβάρα Βουκάκη-Φύτρου: «Η κόρη μου Εβίτα, ο γιος μου Ανδρέας και ο σύζυγός μου Γρηγόρης χάθηκαν στη φονική πυρκαγιά από τις εγκληματικές παραλείψεις των κατηγορουμένων. Θα τους έβλεπα να μεγαλώνουν, να ερωτεύονται… Τι έχει μείνει από όλα αυτά; Μόνο εγώ και είμαι σήμερα εδώ να σας ζητήσω δικαίωση».

Αθηνά Μουτάφη: «Ο γιος μου πνίγηκε. Ο χειρότερος εφιάλτης που φαντάζεστε εσείς οι γονείς, εγώ τον έβλεπα μπροστά μου… Είδα τον Βίκτωρα μπρούμυτα να επιπλέει. Ή θα πήγαινα μαζί του ή θα άφηνα τον Βίκτωρα να σώσω τη Βάσια. Δεν ξέρω πώς το έκανα, μη με ρωτάτε. Λειτούργησε το μητρικό ένστικτο. Αποφάσισα να πάρω τη Βάσια και να φύγουμε. Δεν έχω λόγια να σας περιγράψω εκείνες τις στιγμές».

Αρης Χερουβείμ: «Δεν γνωρίζουν πώς είναι να μαζεύεις μισοκαμένα παιχνίδια από τον κήπο. Να αδειάζεις δυο σπίτια και να κοιτάζεις τι θα κρατήσεις και τι θα πετάξεις…».