Για να ακολουθήσουμε την προτροπή του Αντισθένη «αρχή σοφίας των ονομάτων επίσκεψις», πρέπει να οριοθετήσουμε τι είναι και τι δεν είναι η ΕΔΕ. Δεν είναι ένα εργαλείο τιμώρησης. Ούτε συνιστά μηχανισμό απονομής της ποινικής δικαιοσύνης. Δεν είναι, επίσης, μια πειθαρχική δίωξη. Είναι μια διοικητική διαδικασία που στόχο έχει τη συλλογή στοιχείων για να διακριβωθεί εάν έχει τελεστεί κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα. Πειθαρχικά παραπτώματα συνιστούν 26 διαφορετικά αδικήματα και συμπεριφορές. Η εννοιολόγησή τους είναι τόσο ευρεία ώστε, πρακτικά, μια EΔΕ μπορεί να διαταχτεί για οιαδήποτε πράξη ή παράλειψη. Τα πειθαρχικά παραπτώματα εκκινούν από «πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην πατρίδα και στη δημοκρατία» και καταλήγουν στην «αναξιοπρεπή ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός η εκτός υπηρεσίας».Περαιτέρω, η ΕΔΕ μπορεί να διαστέλλεται στον χρόνο, αφού μπορεί να κρατήσει από ένα εικοσιτετράωρο μέχρι μήνες ολόκληρους. Τα στοιχεία που θα συλλεχθούν προκειμένου να στοιχειοθετήσουν την ύπαρξη παραπτώματος δεν συναρτώνται, όμως, με μια μετρήσιμη/ελέγξιμη διοικητική δραστηριότητα, οπότε το τι θα συλλεχθεί ως αποδεικτικό υλικό επαφίεται στην κρίση του οργάνου που διενεργεί την ΕΔΕ και την ακολουθούμενη διοικητική πρακτική.
Εξ αυτού και η αναγκαιότητα αλλαγής του υφιστάμενου ρυθμιστικού πλαισίου: Επείγει η λειτουργία των μονάδων εσωτερικού ελέγχου, οι οποίες θα θέσουν συγκεκριμένα κριτήρια και δείκτες αξιολόγησης των αποτελεσμάτων ομάδων και προσώπων διά των οποίων θα αποτιμώνται πράξεις, παραλείψεις και συμπεριφορές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
