«Η κόρη μου Εβίτα, ο γιος μου Ανδρέας και ο σύζυγός μου Γρηγόρης χάθηκαν στη φονική πυρκαγιά από τις εγκληματικές παραλείψεις και τα λάθη όλων των κατηγορουμένων. (…) Στις 23 Ιουλίου τελείωσαν τα πάντα. Δεν είναι ζωή αυτή, όχι χωρίς αυτούς. Η Εβίτα μου θα έδινε Πανελλαδικές και ο Ανδρέας μου θα ήταν 16… Θα τους έβλεπα να μεγαλώνουν, να ερωτεύονται… Τι έχει μείνει από όλα αυτά, μόνο εγώ, και είμαι σήμερα εδώ μπροστά σας να ζητήσω δικαίωση. Τη μια και μοναδική, απόλυτη δικαίωση για τις ψυχές τους. Πιστεύω σε εσάς, ζητάω σας παρακαλώ για τα παιδιά μου, τα παιδιά μας, τους συζύγους μας, οι υπεύθυνοι πρέπει να τιμωρηθούν. Είναι εγκληματικές κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις» είπε στους δικαστές και αναφέρθηκε στο γεγονός πως η οικογένειά της παγιδεύτηκε. «Τους έστειλαν μέσα στη φάκα. Τους γύρισαν πίσω. Μέσα στη φάκα τα παιδιά μου και άλλοι… Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι δεν υπάρχει κανείς για να σε προστατεύσει. Χάθηκε η μπάλα… Δεν χτύπησε μια καμπάνα, μια ντουντούκα, τίποτα. Την ώρα που ο άνδρας μου φώναζε «καιγόμαστε». εκείνοι πίνανε καφέ. Τραγικές εγκληματικές παραλείψεις, λάθη. Ποιον περιμένεις να σου δώσει εντολή, ο Θεός; Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τους ανθρώπους που χάθηκαν… Σήμερα θα ήθελα να περιμένω τα παιδιά μου να γυρίσουν από το σχολείο, όχι να είμαι εδώ μαζί σας. Οι δολοφονίες των ανθρώπων μας στο Μάτι βοηθήστε να είναι η τελευταία τραγωδία σε τούτη τη χώρα».