Για τη «δικτατορία της ομορφιάς» που «στοιχειώνει» τα εργασιακά στη Γαλλία μιλάει στο «Βήμα» ο διευθυντής του Παρατηρητηρίου Διακρίσεων Ζαν-Φρανσουά Αμαντιέ. Και αναφέρεται στα σημαντικά πορίσματα που έχει αποφέρει στις επιστημονικές του μετρήσεις (testings) για τις μορφές των διακρίσεων κατά τις προσλήψεις η αποστολή του ίδιου βιογραφικού με διαφορετική φωτογραφία (μεθοδολογία δημοφιλής και στη Λ. Αμερική). «Η παχύσαρκη κοπέλα στη Γαλλία είναι καταδικασμένη» διαπιστώνει ο κ. Αμαντιέ. Γυναίκα που στη φωτογραφία του βιογραφικού της εμφανίζεται μακιγιαρισμένη, έχει «υπαινικτικό» ντεκολτέ και φοράει τακούνια θεωρείται «πιο ανταγωνιστική. Και έχει περισσότερες πιθανότητες να την προσλάβουν. Οφείλουμε λοιπόν να υιοθετήσουμε το παράδειγμα των ΗΠΑ» σημειώνει χαρακτηριστικά για τη χώρα που απαγορεύεται διά νόμου η φωτογραφία σε βιογραφικό σημείωμα. «Ο εργοδότης και το τμήμα Ανθρώπινων Πόρων στην Αμερική δεν γνωρίζoυν αν ο υποψήφιος είναι έγχρωμος, νέος ή εμφανίσιμος. Η πρόσληψη γίνεται βάσει των αντικειμενικών ακαδημαϊκών και επαγγελματικών κριτηρίων».
Στη Γαλλία πάντως, όπως και στις ΗΠΑ, στις προσλήψεις το πρώτο κριτήριο διάκρισης παραμένει η ηλικία. Και για τα δύο φύλα. «Περισσότερο από οπουδήποτε αλλού διεθνώς, στη Γαλλία υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός» λέει ακόμη ο εξειδικευμένος στη διερεύνηση των κοινωνικών σχέσεων στην εργασία κοινωνιολόγος. Σε «πείραμα» της γαλλικής κυβέρνησης (2022) αποδείχθηκε ότι «στα 53 σου έχεις τρεις φορές λιγότερες πιθανότητες να λάβεις απάντηση μετά την αποστολή βιογραφικού». Στην ίδια κρατική έρευνα, «αν το όνομά σου είναι αφρικανικό, οι ευκαιρίες σου πέφτουν κατά 25%». Τρίτος, εξάλλου, παράγοντας επιτυχίας/αποτυχίας σε μια πρόσληψη στη Γαλλία είναι η εθνική καταγωγή, το χρώμα του δέρματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
