Ο αριθμός των υποθέσεων για εγκλήματα σεξουαλικού περιεχομένου έχει αυξηθεί επικίνδυνα τους τελευταίους μήνες όπως προκύπτει και από τις δίκες που εισάγονται στα Μεικτά Ορκωτά Δικαστήρια. Με μία απλή ανάγνωση στα πινάκια που είναι αναρτημένα έξω από κάθε δικαστική αίθουσα διαπιστώνει κανείς ότι σε κάθε συνεδρίαση είναι προσδιορισμένη τουλάχιστον από μία τέτοια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης.
Η μεγαλύτερη δυσκολία, όπως φάνηκε και στην υπόθεση του Κολωνού, όπου καθοριστική σημασία διαδραμάτισαν η παρατηρητικότητα και η παρέμβαση της θείας της ανήλικης όταν το θύμα μάλιστα βρέθηκε μακριά από την πατρική του εστία, είναι η απόφαση του ίδιου του θύματος, του γονέα ή του κηδεμόνα να περάσει από τη σφαίρα του «σιωπηλού μάρτυρα» στο πεδίο του μάρτυρα κατηγορίας ζητώντας την τιμωρία του δράστη. Οπως ακριβώς έκανε και το 12χρονο κορίτσι όταν αποφάσισε να μιλήσει στους παιδοψυχολόγους που το εξέτασαν ζητώντας να μπει στη φυλακή ο 53χρονος κατηγορούμενος για τον βιασμό της. Οι ποινές με βάση και τον Ποινικό Κώδικα για τέτοιου είδους αδίκημα βιασμού ανηλίκου είναι ακόμα και ισόβια κάθειρξη.
Ο χημικός ευνουχισμός
Τι ισχύει άραγε στη διεθνή κοινότητα για τέτοιου είδους αδικήματα; Οπως επισημαίνει ο δικηγόρος Βασίλης Χειρδάρης «οι ισχύουσες κλασικές ποινές, παρά την αυστηρότητά τους, δεν φαίνεται να αναχαίτισαν το φαινόμενο αλλά αντίθετα αυτό μεγεθύνεται».
Γι’ αυτό και πολλές χώρες, συμπληρώνει ο κύριος Χειρδάρης, «έχουν στραφεί σε ένα είδος ασυνήθιστης ποινής. Ανερχόμενη κύρωση είναι ο χημικός ευνουχισμός, για την επίτευξη του οποίου χρησιμοποιούνται φάρμακα για μείωση της λίμπιντο». Η ποινή αυτή έχει θεσμοθετηθεί και ισχύει σε αρκετές χώρες όπως Ρωσία, Πολωνία, Τσεχία, Εσθονία, Ουκρανία, Νότια Κορέα, σε 7 Πολιτείες των ΗΠΑ. Στη Γερμανία και στη Μ. Βρετανία η ποινή αυτή ισχύει συναινετικά. Στην Τσεχία ισχύει και ο χειρουργικός ευνουχισμός, ενώ στη Νιγηρία επιλέγεται και η στείρωση ως ποινή.
