Με μια διαδρομή που έχει συμβολική σημασία στη μυθιστορηματική ζωή της, η Αναστασία Γερολυμάτου-Kuehne, που το 2019 σε ηλικία 80 ετών και 313 ημερών καταχωρήθηκε στο βιβλίο Guinness ως η γηραιότερη σέρφερ, ετοιμάζεται να ξεπεράσει τον εαυτό της, μόλις θα έχει συμπληρώσει τα 85, τον Οκτώβριο: θα πλεύσει με την ιστιοσανίδα της τη διαδρομή Κεφαλλονιά – Ζάκυνθος. Για την ιστορία, να πούμε ότι καταχωρήθηκε στο Guinness κάνοντας τον διάπλου Σκάλα – Κυλλήνη σε 6 ώρες.

Από το Αργοστόλι στην Ελβετία

Γεννημένη το 1938 στο Αργοστόλι, η Αναστασία Γερολυμάτου-Kuehne έζησε δύσκολα παιδικά χρόνια σε μια πολυμελή οικογένεια με 14 παιδιά. Σε ηλικία 10 ετών πήγε στην Αθήνα όπου δούλεψε σε ένα σπίτι απέναντι από του αδερφού της. Θυμάται ακόμα την κυρία Ευγενία και τον σύζυγό της. «Με αγαπούσαν σαν παιδί τους».

Μετά από 5 χρόνια επέστρεψε στη δύσκολη καθημερινότητά της στην Κεφαλλονιά. «Μας χτυπούσαν στο σπίτι. Αποφάσισα να φύγω. Μάζεψα ό,τι είχα, παπούτσια δεν είχα, έφτιαξα πρόχειρα με ένα κομμάτι ύφασμα και μπήκα στο καράβι για Αθήνα. Κρύφτηκα σε μια βάρκα. Για κακή μου τύχη, το καράβι καθυστέρησε στη Ζάκυνθο που έκανε στάση γιατί είχε μποφόρ κι εγώ είχα αρχίσει να πεινάω, να κρυώνω. Μόλις βγήκα με άρπαξε ο καπετάνιος. Του είπα πως μου είχε πει η μάνα μου να κρυφτώ γιατί δεν είχε λεφτά για το εισιτήριό μου κι εκείνος μου είπε πως θα με πετάξει στη θάλασσα. «Και δεν με πετάς» του απαντώ «πολλοί που θα κλάψουν για μένα…». Σάστισε. Αλλά δεν σκέφτηκε να μου δώσει ένα κομμάτι ψωμί, μια γουλιά νερό. Ευτυχώς μου έδωσαν άλλοι επιβάτες κι έτσι την έβγαλα και έφτασα στην Αθήνα. Εξ ου και η απόφασή μου να περάσω απέναντι στη Ζάκυνθο τώρα που έχω ακόμα τις δυνάμεις. Γιατί ο καπετάνιος εκεί με είχε προσβάλει πάρα πολύ».

Στην Αθήνα δούλεψε για λίγο. Οταν απολύθηκε από το εργοστάσιο που εργαζόταν, σε ηλικία 17 ετών είδε σε μια αγγελία στα «ΝΕΑ» ότι ψάχνουν εργάτες στην Ελβετία. «Πήρα το τρένο, μόνη, δίχως τίποτα». Δεν γνώριζε λέξη γερμανικά, τα έμαθε όμως πολύ γρήγορα. Δούλεψε ως βοηθός σε κουζίνα και σε μπαρ, μετά πήγε σε μεγαλύτερη κουζίνα με περισσότερα χρήματα. Μπόρεσε με τις οικονομίες της να αγοράσει ένα σπίτι. Στο μεταξύ χώρισε από τον πρώτο της άντρα με τον οποίο είχε αποκτήσει έναν γιο και μια κόρη και γνώρισε τον σημερινό σύζυγό της.

Ενα ταξίδι μαζί του και με τα παιδιά στο νησί Γκραν Κανάρια ήταν η αφορμή να ξεκινήσει, στα 40 της, το windserfing. «Δυο μέρες πριν φύγουμε βαριόμουν. Και βλέπω ξαφνικά κάποιον στο βάθος να κάνει windserfing. Σκέφτηκα πως αυτό είναι για μένα. Πήγα σε έναν Γερμανό που νοίκιαζε. Ηξερα μεν να κάνω κανό όρθια με κουπί, αλλά windserfing έβλεπα για πρώτη φορά. Στην αρχή φοβήθηκα, αλλά έκανα κάποιες κινήσεις, δεν ξέρω πώς ακριβώς, πάντως το γύρισα». Αυτό ήταν το ξεκίνημα της πορείας της ως το βιβλίο Guinness.

Ο,τι κι αν έβλεπα μέσα στο νερό θεωρούσα ότι εκείνο είναι στο σπίτι του και εγώ ο επισκέπτης

Το νερό δεν με φόβιζε ποτέ

Αισθάνεται μοναξιά όταν ταξιδεύει ώρες; «Καθόλου. Σκέφτομαι, τραγουδάω, βγάζω την ψυχή μου».

Θυμάται μια φορά στον Μύρτο που είδε καρχαρία κάτω από τη σανίδα της. «Εμεινα ακίνητη. Περίμενα να φύγει, μετά έκανα το πανί κουπί φέρνοντάς το όρθιο για να μην πέφτει νερό και κάνει θόρυβο και βγήκα έξω. Μετά από λίγο είδαμε 7 πτερύγια στη θάλασσα. Ευτυχώς είχα δει ντοκιμαντέρ του Κουστό και ήξερα τι να κάνω. Το νερό, ξέρετε, δεν με φόβιζε ποτέ. Ο,τι κι αν έβλεπα μέσα στο νερό θεωρούσα ότι εκείνο είναι στο σπίτι του και εγώ ο επισκέπτης».