Αγαπάμε τους γύρω μας. Αγαπάμε τον απέναντι. Αγαπάμε τον γείτονα. Πιο πολύ όμως αγαπάμε τον κοντινό μας άνθρωπο και εκείνο που φοβόμαστε περισσότερο είναι να μην τον χάσουμε.
Οι άνθρωποι φεύγουν από πολλές και διαφορετικές αιτίες. Οι κύριες αφορούν αρρώστιες. Υπάρχουν φορές που ακούς για έναν θάνατο, ρωτάς την αιτιολογία και η απάντηση «κουμπώνει» – όσο μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο – με το ζοφερό γεγονός. Εφυγε από καρδιά, από εγκεφαλικό, από καρκίνο κ.λπ. Οταν ακούς όμως ότι κάποιος έχασε τη ζωή του από μια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, εκεί υπάρχει ένα κενό. Τι γίνεται λοιπόν αν ένας άνθρωπος, με επιβαρυμένη βέβαια υγεία, μπει στο νοσοκομείο, ξαφνικά χάσει τη ζωή του από έναν μύκητα στον οποίο εξετέθη στον λάθος χρόνο; Θα μου πείτε αφθονούν τέτοιοι οργανισμοί; Οχι, αλλά τελευταίως έχουμε πολύ άσχημες ειδήσεις όσον αφορά τον Candida auris για τον οποίο έχει σημάνει συναγερμός στη ΗΠΑ, με τις αμερικανικές υγειονομικές υπηρεσίες να κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου, μια και σκοτώνει από 30%-60% των ευάλωτων ανθρώπων που μολύνει!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
