ΗΙστορία δεν γράφεται μόνον από τους νικητές. Σήμερα πια και οι ηττημένοι έχουν λόγο στην αποτύπωσή της. Αρκεί να υπάρχουν στοιχεία και ιστορικές πηγές. Χωρίς τις μαρτυρίες και τα απομνημονεύματα επιζησάντων θυμάτων, αλλά και τις καταγραφές ξένων παρατηρητών, η γενοκτονία των Χριστιανών της Ανατολίας θα επιβίωνε απλώς ως θρύλος. Αλλά και χωρίς τους ερευνητές που εντόπισαν και ανέδειξαν αυτές τις πηγές σε αρχεία του εξωτερικού, το παρελθόν θα συνέχιζε να καλουπώνεται σε πολιτικά και ιδεολογικά πιεστήρια από μανδαρίνους της γνώσης. Ζωοδότης της ιστοριογραφίας σε μια χώρα που αναγνωρίστηκε λόγω του παρελθόντος της, η αρχειακή έρευνα θα έπρεπε να προβάλλει ως αιχμή του δόρατος της ακαδημαϊκής της δραστηριότητας. Αντ’ αυτού υπομένουμε ιδρυματικές συναγελάσεις, περισπούδαστες αυτοαναφορικές ερμηνείες και μια συνδικαλιστική πολιορκία του παρελθόντος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
