Πέντε ποδηλάτες, 3.000 χιλιόμετρα, 14 μέρες, 5 χώρες: αυτά είναι τα μεγέθη μιας τιτάνιας δράσης που φιλοδοξεί να βάλει ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια της χώρας μας για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα και η οποία ολοκληρώνεται σήμερα το βράδυ κάτω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Αφετηρία ήταν το Λονδίνο, απ’ όπου οι πέντε ποδηλάτες ξεκίνησαν με σύνθημα «Bring them back (Φέρτε τα πίσω)», για να διασχίσουν πάνω σε δύο ρόδες τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ελβετία και την Ιταλία μέχρι να καταλήξουν στη χώρα μας. Πρωταγωνιστές μαζί τους, ή για την ακρίβεια συναγωνιστές, είναι όσοι συμμετείχαν σε διάφορα σημεία της διαδρομής ή θα συμμετάσχουν σήμερα στο «κλείσιμο» της δράσης.
Πρώτο ραντεβού επί αθηναϊκού εδάφους δίνεται σήμερα το ΟΑΚΑ στις 5 το απόγευμα. Εκεί η ποδηλατική ομάδα θα συναντηθεί με αθλητές, αλλά και με απλούς ποδηλάτες – ακόμα και μικρά παιδιά – και θα κατευθυνθούν όλοι μαζί προς την Ακρόπολη. «Θα κάνουμε όλοι μαζί το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής» λέει η Βασιλική Βουτζαλή, η μόνη γυναίκα της ομάδας. «Ολοι μαζί θα απαιτήσουμε με μια φωνή: Βring them back. Υπολογίζουμε ότι όταν φτάσουμε στην Ακρόπολη θα υπάρχουν πολλοί τουρίστες και σκεφτήκαμε ότι βλέποντας μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων, ακόμα και μικρών παιδιών, με ποδήλατα θα ευαισθητοποιηθούν περισσότερο από ό,τι αν φτάναμε μόνο εμείς οι πέντε».
Εκτός από την κυρία Βουτζαλή, η οποία είναι νοσηλεύτρια σε αγγειοχειρουργική κλινική, την ομάδα απαρτίζουν ο Βασίλης Κόρδας, κατασκευαστής επίπλων κουζίνας, ο Σταύρος Σούμας, ιδιοκτήτης καταστήματος με μπαταρίες αυτοκινήτου, ο τοπογράφος Γιάννης Ευθυμίου και ο Γερμανός Στέφεν Στριτς, ο οποίος ζει στην Ελλάδα από το 2003. «Δεν είμαστε αθλητές ποδηλασίας» σημειώνει η κυρία Βουτζαλή. «Η ποδηλασία είναι το χόμπι μας, είμαστε λάτρεις του ποδηλάτου. Είναι το πρώτο παιχνίδι που έχουμε σαν παιδιά, μας συνδέει με τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις. Παράλληλα, είναι ένας τρόπος άσκησης, κοινωνικοποίησης, αλλά και μετακίνησης. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, το ποδήλατο γι’ αυτή την απόσταση, δείχνουμε παράλληλα φροντίδα για το περιβάλλον, ότι μπορείς να κάνεις αποστάσεις μικρές ή μεγαλύτερες χρησιμοποιώντας τη δύναμη του σώματός σου».
Πώς ξεκίνησε η ιδέα
Η ιδέα ξεκίνησε από μια συζήτηση της κυρίας Βουτζαλή (που είναι έμπειρη σε ποδηλατικές διαδρομές μεγάλων αποστάσεων) με τον κ. Κορδά (ο οποίος έχει κατάστημα σε Λονδίνο και Αθήνα) για μια διαδρομή με ποδήλατο ανάμεσα στις δύο πόλεις. «Θελήσαμε το ταξίδι αυτό να έχει κάποιον σκοπό για το γενικότερο καλό. Το Λονδίνο – Αθήνα είναι η διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα για να επιστρέψουν» επισημαίνει η κυρία Βουτζαλή. Για τον κ. Σούμα ένα επιπρόσθετο κίνητρο ήταν… το εγγόνι του. «Μακάρι με τη δράση αυτή να έχουμε βάλει και εμείς ένα λιθαράκι για τις επόμενες γενιές» λέει. Ο Στέφεν Στριτς θέλησε με τη σειρά του συμμετέχοντας να ευχαριστήσει έμπρακτα τους Ελληνες που τον αγκάλιασαν με πολλή αγάπη όταν εγκαταστάθηκε στη Λέσβο το 2003. «Θέλησα επίσης», συμπληρώνει, «να δώσω και ένα ακόμα μήνυμα: Θέλεις να κάνεις κάτι; Κάνε το με τις δικές σου δυνάμεις».
Εμπρακτη συμπαράσταση
Δεν είναι μόνοι, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδος. Οπως μας λέει η κυρία Βουτζαλή, στην Αγγλία επικοινώνησαν με την πρόεδρο της «βρετανικής επιτροπής για την επανένωση των Γλυπτών» – καθημερινά η ιστοσελίδα της επιτροπής ενημερωνόταν με τα νεότερα από την πορεία των ποδηλάτων. Παράλληλα, πολλοί ήρθαν κοντά τους στη διάρκεια της διαδρομής και εξέφρασαν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους ποδηλατώντας μαζί τους αρκετά χιλιόμετρα.
Οπως ο νεαρός Ελληνας που τους ακολούθησε επί 180 χλμ. στη διαδρομή Αμιέν – Παρίσι ή ένας Αυστριακός που επί τρεις μέρες έκανε ορθοπεταλιές μαζί τους στη διαδρομή Βασιλεία – Βερόνα, φορώντας μάλιστα το μπλουζάκι που γράφει στην πλάτη «Βring them back», κ.ά. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής (1.200 χλμ. περίπου) ήταν επί ελληνικού εδάφους, ακριβώς για να μπορέσουν άνθρωποι από πολλές περιοχές να «έχουν και εκείνοι τη χαρά να εκφράσουν το αίτημα της επιστροφής», όπως μας είπαν οι ποδηλάτες. Ετσι μετά την Ηγουμενίτσα, ακολούθησαν η Καστοριά, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα και οι Δελφοί. Μαζί τους στη διαδρομή στην Ελλάδα είναι και ο αθλητής ΑμεΑ (με οπτική αναπηρία) Χρήστος Κορομηλάς, ο οποίος είναι και πρόεδρος του Ιωνά ΑμεΑ, μέλος ΔΣ του Φάρου των Τυφλών της Ελλάδας, των Σκύλων Οδηγών Τυφλών Ελλάδας και της ΕΑΟΜ ΑμεΑ. Στη διαδρομή ακολουθούσε με τάντεμ (διπλό) ποδήλατο, ενώ στις μεγάλες πόλεις κάποιος από τους πέντε ήταν πιλότος του.
Η απόλαυση της φύσης και της μοναξιάς
Πολλές φορές η ομάδα «σπάει», ο καθένας ακολουθεί τον δικό του ρυθμό. Δεν νιώθουν άραγε εκείνες τις στιγμές μοναξιά, κάνοντας πετάλι με ένα ποδήλατο, ολομόναχοι, πάνω στις Αλπεις, στην Πίνδο, δίπλα απ’ τη Βεγορίτιδα; «Μπορεί να υπάρχει μοναξιά» απαντά η κυρία Βουτζαλή, «αλλά κάποιες φορές είναι απόλαυση. Εχεις συντροφιά το μυαλό σου και τη φύση. Επειδή οι ταχύτητες στο ποδήλατο δεν είναι μεγάλες, νιώθεις μια περιοχή, μαθαίνεις τα χρώματα, τις μυρωδιές της, ακόμα και τα… ζωύφιά της. Γεμίζεις ωραίες εικόνες».
Οι δυσκολίες της διαδρομής
Οι δυσκολίες που συνάντησαν στη διαδρομή τους πολλές: έπρεπε να διανύσουν κατά μέσο όρο 240 χλμ. κάθε μέρα επί 10-12 ώρες κάτω από βροχή, με υψομετρικές διαφορές, μέσα στο κρύο και στην ομίχλη, αλλά και ζέστη. Στις Αλπεις αντιμετώπισαν και χαλάζι. «Σταματήσαμε κάτω από μια γέφυρα και προστατευτήκαμε. Σίγουρα οι δυσκολίες ήταν πολλές, μας μένουν μόνο όμως σαν ωραίες αναμνήσεις» λέει η κυρία Βουτζαλή. Τους ρωτάμε ποια ήταν, μέχρι στιγμής, η πιο συγκινητική στιγμή του ταξιδιού. «Οταν κατακτήσαμε το πέρασμα του Στέλβιο, τη δεύτερη υψηλότερη κορυφή της Ευρώπης που διέρχεται αυτοκίνητο, σε υψόμετρο 2.758 μέτρων. Μετά από 85 χλμ. και αφού είχαμε ανέβει τρεις κορυφές φτάσαμε στο Στέλβιο. Βγάλαμε από την μπλούζα μας το αυτοκόλλητο που γράφει bring them back και το κολλήσαμε σε έναν πίνακα, που βρίσκεται στο σημείο. Το αυτοκόλλητο και το σύνθημα θα μείνει για πάντα εκεί».
«Το συγκινητικό είναι επίσης», συμπληρώνει ο κ. Κόρδας, ο οποίος ασχολείται με την ποδηλασία τα τελευταία 2,5 χρόνια, «ότι ενώ υπήρξαν ημέρες που το πρωί νόμιζες πως δεν θα μπορείς να πάρεις τα πόδια σου, επειδή είμαστε μια παρέα, τελικά προχωρούσαμε. Στις ανηφόρες, εκείνοι που μπορούν σπρώχνουν εκείνους που δυσκολεύονται, όσοι είναι καλοί στις ευθείες μπαίνουν μπροστά και κόβουν τον αέρα. Είναι κάτι πολύ ομαδικό».
