Δυο φορές που ταξίδεψα μέχρι τα σύνορα, στην οροσειρά της Ροδόπης, δεν κατάφερα να τον συναντήσω. Πιθανότατα επειδή δεν ήταν αρχές καλοκαιριού, της πιο κατάλληλης εποχής για να γίνει κάτι τέτοιο, ίσως και γιατί τα μέρη όπου μπορείς να τον βρεις είναι λιγοστά. Ο λόγος για τον κρίνο της Ροδόπης (Lilium rhodopaeum). Ενα φυτό ενδημικό, άρα μοναδικό, που ο πληθυσμός του από το 2012 όλο φαίνεται να φθίνει. Εντελώς κυνικά βέβαια κάποιος μπορεί να ρωτήσει, όταν χάνονται τόσα άλλα και πιο μεγάλα, αξίζει να κάνουμε έτσι για ακόμη ένα φυτό; Επειδή μας λένε οι «οικολόγοι» ότι κινδυνεύει να εξαφανιστεί εκεί στην απομόνωσή του;
Την ερώτηση την υπέβαλα και στον Αλέξανδρο Σωτηρίου, δασολόγο-περιβαλλοντολόγο που ζει και εργάζεται στην περιοχή του Εθνικού Πάρκου Οροσειράς Ροδόπης (ΕΠΟΡ – Μονάδα Διαχείρισης Νέστου-Βιστωνίδας και Ροδόπης – Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής «ΟΦΥΠΕΚΑ»). Διότι έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη χλωρίδα της περιοχής και έχει προτείνει δράσεις για την επιβίωση του κρίνου. Και η απάντησή του έρχεται χωρίς καθυστέρηση: «Κάθε ζωντανός οργανισμός είναι αποτέλεσμα χιλιάδων ή και εκατομμυρίων ετών εξέλιξης και ως εκ τούτου είναι κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, ενσωματώνοντας πολύτιμες πληροφορίες».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
