Υπάρχει μια σπάνια υποκατηγορία αρίστων επιστημόνων οι οποίοι δεν περιορίζονται στην αμιγώς επιστημονική εργασία τους, αλλά δημιουργούν και το περιβάλλον για να γίνει η εργασία (η δική τους και των συνεργατών τους) αποδοτικότερη και, γιατί όχι, απολαυστικότερη. Και όταν λέμε «περιβάλλον», στην περίπτωση του Νικολάου Ραζέφσκι (Nikolaus Rajewsky), δεν εννοούμε απλώς το κλίμα, την ατμόσφαιρα στο εργαστήριό του. Εννοούμε ένα ολόκληρο ινστιτούτο το οποίο ιδρύθηκε για να στεγάσει το όραμά του για τη βιολογία συστημάτων που δεν είναι άλλο από την ενσωμάτωση της πειραματικής και υπολογιστικής βιολογίας μέσα από τη συστέγαση και αλληλεπίδραση επιστημόνων πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων. Το ηλικίας 10 ετών Ινστιτούτο στεγάζεται εδώ και λίγους μήνες σε ένα μοντέρνο κτίριο που χτίστηκε ειδικά για τον σκοπό αυτόν στην καρδιά του Βερολίνου. Θα φιλοξενεί 23 διαφορετικές ερευνητικές ομάδες οι οποίες θα συνεργάζονται τόσο μεταξύ τους όσο και με κλινικούς γιατρούς από το γειτονικό νοσοκομείο Charité (ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης με ηλικία άνω των 3 αιώνων). Απώτερος στόχος: η ιατρική του μέλλοντος η οποία θα προλαμβάνει παρά θα θεραπεύει.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: ο γεννημένος στην Κολωνία το 1968 γερμανός επιστήμονας προέρχεται από μια οικογένεια στην οποία η επιστημονική αριστεία είναι παράδοση. Παππούς του ήταν ο διάσημος βιοφυσικός Μπόρις Ραζέφσκι, ενώ είναι γιος του διαπρεπούς ανοσολόγου Κλάους Ραζέφσκι. Ο ίδιος επέλεξε να σπουδάσει φυσική και μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, ενώ παράλληλα με τη διδακτορική διατριβή του στη θεωρητική φυσική ολοκλήρωνε και τις ανώτατες μουσικές σπουδές στο πιάνο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
