Οταν κάποιος που είχαμε γνώση της παρουσίας του όσο ήταν ζωντανός φεύγει από τη ζωή και το μαθαίνουμε ξαφνικά, οι πρόσκαιρες εντυπώσεις που υπήρχαν στο μυαλό μας αρχίζουν να ξεθωριάζουν με ανεξέλεγκτη ταχύτητα. Αφήνοντας πλέον μόνον τις πιο βαθιά χαραγμένες στη μνήμη να σχηματίσουν τη μόνιμη και στατική εικόνα του εκλιπόντος, αυτήν που θα μας ακολουθεί.
Δεν είχα γνωρίσει από κοντά τον Διονύση Σιμόπουλο (1943-2022), ούτε είχαμε συνομιλήσει έστω στο τηλέφωνο, φρόντιζα όμως να διαβάζω ή να παρακολουθώ όσες συνεντεύξεις παραχωρούσε και όσες ομιλίες έκανε. Σήμερα λοιπόν, λίγες ημέρες μετά την 7η Αυγούστου, προσπαθώντας να ανασυνθέσω από τα παραπάνω αυτή την παραμένουσα εικόνα του, βρίσκω δύο στοιχεία που θα μένουν πλέον σίγουρα στο μυαλό μου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
