Ηθελα να γράψω κάτι εύθυμο και ορεκτικό. Για το φαγητό και το τι μάθαμε αυτή τη χρονιά γύρω από τις τροφές και το μαγείρεμά τους. Μια ευχάριστη βόλτα ίσως σε γιορτινές συνταγές; Σε αναμμένους φούρνους, επάνω από σχάρες με πυρωμένα κάρβουνα ή ξεσκεπάζοντας κατσαρόλες που αχνίζουν; Αλλά δεν μου βγήκε.
Ψάχνοντας για τεκμηριωμένες έρευνες γύρω από την τροφή μέσα στο 2021 ήλθα αντιμέτωπος με πολύ πιο σοβαρά θέματα από τα γνωστά για το πιο ζουμερό μπιφτέκι, τις καλύτερες τηγανητές πατάτες, ή το δίλημμα κουραμπιές εναντίον μελομακάρονου. Επειδή δεν θέλω ο αναγνώστης να νιώσει κάποια απογοήτευση, σπεύδω να τον προειδοποιήσω πως τράβηξαν τελικά την προσοχή μου έρευνες που βρήκα να γίνονται σε πολύ πιο σοβαρά θέματα διατροφής. Αρκετές από αυτές με μακροχρόνιες ίσως συνέπειες. Διότι δεν είμαστε απλά ό,τι τρώμε, εδώ και στο παρόν. Διαμορφωνόμαστε και εμείς και οι απόγονοί μας από ό,τι τρώμε. Και αυτό ρίχνει βαριά σκιά σε πιάτα που θα θέλαμε να αδειάσουμε εντελώς ανέμελα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
