Οι ανθρώπινες ζωές που χάνονται καθημερινά ανά τον κόσμο εξαιτίας του SARS-CoV-2 κοινοποιούνται ευρέως. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τις 215 χιλιάδες και είναι μαθηματικά βέβαιον ότι μέχρι να φθάσει η εφημερίδα στα χέρια σας θα είναι πολύ περισσότεροι. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν οι ειδήμονες, ο ιός μπορεί να κοστίσει πολύ περισσότερες ανθρώπινες ζωές από αυτές των άμεσων θυμάτων του, μέσω της επίδρασής του στην παγκόσμια οικονομία.
Μια από αυτές τις επιδράσεις έχει να κάνει με την αλυσίδα παραγωγής τροφής. Μια αλυσίδα η οποία ήταν προβληματική και προτού κάνει την εμφάνισή του ο SARS-CoV-2. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Οκτώβριος 2019), το ένα τρίτο της παραγόμενης τροφής παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίδια. Την ίδια στιγμή, 820 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με επισιτιστική ανασφάλεια (ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγραφεί «κομψά» το γεγονός ότι αυτό το πλήθος ανθρώπων δεν γνωρίζει πότε θα είναι το επόμενο γεύμα του και πεινά σχεδόν σε καθημερινή βάση), ενώ 680 εκατομμύρια άνθρωποι είναι παχύσαρκοι (κάτι που δεν αποδίδεται μόνο στην ποσότητα φαγητού που καταναλώνουν αλλά και στο γεγονός ότι για ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών πρόκειται για τροφή κακής ποιότητας).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
