Σε διάστημα μόλις μίας εβδομάδας συναντήθηκα τρεις φορές με το βιβλίο του Νιλ ντε Γκρας Τάισον. Η τρίτη ήταν όταν το διάβασα. Το μικρό του σχήμα και η πολύ απλή γλώσσα που χρησιμοποιεί σου επιτρέπουν να το… καταναλώσεις άνετα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Μία ακόμη φορά, πριν από λίγες ημέρες, το είχα δει στον κατάλογο των «New York Times» με τα ευπώλητα βιβλία όπου αναφέρεται ότι βρίσκεται στον κατάλογο τον σχετικό με την επιστήμη στην 4η θέση με ανοδικές τάσεις. Και η τρίτη φορά ήταν η πιο απροσδόκητη. Κοιτάζοντας λίγο περισσότερο για τα σχετικά με τον Αλεξ Χόνολντ, είδα πως στον μακρύ κατάλογο που όπως γράφει στην αρχή διαβάζει στις ημέρες της υποχρεωτικής απραξίας έχει συμπεριλάβει και το βιβλίο του Τάισον, γράφοντας δίπλα: «Είναι διασκεδαστικό, ευκολοδιάβαστο και μας επισημαίνει τη θέση μας στο Σύμπαν». Ο Αλεξ Χόνολντ για όσους ενδιαφέρονται για την ορειβασία και τις επικίνδυνες αναρριχήσεις είναι πλέον κάτι σαν τοτέμ μετά και το επικό του κατόρθωμα να ανέβει – ο μοναδικός στον κόσμο και μέσα σε 4 ώρες – τα 1.000 μέτρα της αφάνταστα δύσκολης βορειοαμερικανικής ορθοπλαγιάς «Ελ Καπιτάν» χωρίς το παραμικρό μέσο που να τον προστατεύει από οποιοδήποτε λάθος.
Στο βιβλίο του Τάισον υπάρχει μάλιστα και μια αναφορά στα βουνά της Γης σε σύγκριση με τις οροσειρές στον Αρη. Η πολύ μικρότερη βαρύτητα, όπως γράφει, επέτρεψε σε άλλους πλανήτες να έχουν πολύ υψηλότερα βουνά. Ο Ολυμπος, στον Αρη, για παράδειγμα, έχει ακριβώς το τριπλάσιο ύψος από την πιο γνωστή κορυφή των Ιμαλαΐων. Μια πρόκληση ίσως για ανθρώπους όπως ο Χόνολντ, όταν έχουν σκαρφαλώσει παντού στον πλανήτη μας. Αλλωστε, όπως γράφει ο Τάισον, πολύ παραστατικά, αν το σκεφθούμε πιο προσεκτικά, σε σχέση με την επιφάνεια της γήινης (σχεδόν) σφαίρας οι εξάρσεις που ονομάζουμε βουνά είναι ένα τίποτε και αν ένα χέρι με τις ανάλογες διαστάσεις ψηλαφούσε τη γήινη επιφάνεια θα είχε την αίσθηση πως είναι σχεδόν λεία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
