Σε ένα φόρουμ όπου γράφουν τη γνώμη τους όσοι ενδιαφέρονται για τις διαστημικές πτήσεις διαβάσαμε και αυτό: «Οι καημένοι οι αστροναύτες (της NASA) περιμένουν για χρόνια τη σειρά τους και με όλες αυτές τις αναβολές δεν ξέρουν πότε θα μπουν σε ένα διαστημόπλοιο». Και κάποιος έγραψε από κάτω: «Ε όχι και καημένοι, κάνουν αυτό που αγαπούν, μαθαίνουν και εξελίσσονται καθημερινά, έχουν τον μισθό τους, τι τους λείπει;». Το πρόγραμμα «Artemis» για την επιστροφή ανθρώπων στη Σελήνη, και μάλιστα με πρώτη μια αφρο-αμερικανίδα αστροναύτη, είναι σε εξέλιξη. Ο τελικός στόχος είναι η εγκατάσταση ανθρώπων στη Σελήνη, αλλά ήδη από το πρώτο του στάδιο το «Artemis 1» έχει προλάβει να προκαλέσει ατέλειωτες συζητήσεις εδώ στη Γη. Εχει δημιουργήσει απορίες, ακόμη και δυσπιστία, για τις ικανότητες διαχείρισης ενός τέτοιου σχεδίου από τη NASA και την επέμβαση ελεγκτικών μηχανισμών από την πλευρά του αμερικανικού κράτους.
Οι Αμερικανοί, 53 χρόνια μετά την πρώτη φορά, ύστερα από εκείνο το «μικρό βήμα» του Νιλ Αρμστρονγκ, θέλουν να πατήσουν ξανά στον δορυφόρο της Γης. Ο σχεδιασμός του εγχειρήματος έχει ξεκινήσει από το 2011, αλλά είναι τόσο πολλά αυτά που έπρεπε να γίνουν και μπλέκουν τόσο το ένα με το άλλο, που οι καθυστερήσεις και οι αναβολές δεν έχουν τέλος. Από τον σχεδιασμό νέων στολών μέχρι τον σχεδιασμό νέων διαστημοπλοίων που θα τα κουβαλήσει ο μεγαλύτερος μέχρι σήμερα σε ισχύ πύραυλος, όλα έχουν πάει πίσω.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
