Θλιβερή εξαίρεση

Με μεγάλη έκπληξη και θλίψη πληροφορηθήκαμε την περασμένη Τρίτη 5 Μαΐου ότι η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF, European Anti-Fraud Office) εξέδωσε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία νεαρή ελληνίδα ερευνήτρια και κόρη καθηγητού πανεπιστημίου υπεξαίρεσε χρήματα από την ύψους 1,1 εκατομμυρίων ευρώ ευρωπαϊκή υποτροφία της. Οπως εξηγείται στην ανακοίνωση της OLAF, το ποσό που πρέπει να επιστραφεί ανέρχεται στις 190.000 ευρώ και αντιστοιχεί στο ποσό που όφειλε να είχε αποδοθεί στους συνεργάτες της ερευνήτριας. Μόνο που, όπως φάνηκε από την ενδελεχή και μακροχρόνια έρευνα της OLAF (η οποία περιελάμβανε και άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών σε συνεργασία με τις αρμόδιες ελληνικές αρχές), αναφερόμενοι ως συνεργάτες επιστήμονες δεν είχαν ιδέα για τη συνεργασία! Και το δικό τους μερίδιο της υποτροφίας κατέληγε σε προσωπικούς λογαριασμούς της νεαρής.

Θα πρέπει να ομολογήσω ότι η πρώτη μας αντίδραση στην ανακοίνωση ήταν: «Αδύνατον!». Βλέπετε, το συμβάν αναφέρεται σε τεκταινόμενα προηγουμένων ετών και η ελεγχόμενη επιστήμονας βρίσκεται σήμερα στην αλλοδαπή, όπου και διαπρέπει. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Γιατί μετά από αυτές τις αποκαλύψεις δεν μπορεί πια κανείς να είναι βέβαιος για τίποτε. Αν, σύμφωνα πάντοτε με την OLAF, σε ηλικία 25 χρόνων η εν λόγω επιστήμονας ήταν σε θέση να οργανώσει μια απάτη (να αναφέρει στην αίτηση υποτροφίας της ως συνεργάτες μια σειρά έγκριτων επιστημόνων, το κύρος των οποίων μπορεί και να συνέβαλε στο να εγκριθεί η χρηματοδότηση, και στη συνέχεια να μπει στη διαδικασία να ανοίξει τραπεζικούς λογαριασμούς με συνδικαιούχο την ίδια ώστε να μπορεί να αποσύρει τα χρήματα που κατέθετε για εκείνους), τι μας βεβαιώνει ότι η μετέπειτα πορεία της ήταν ειλικρινής και τα όποια επιτεύγματά της ήταν όντως προϊόν του προσωπικού της μόχθου;