Τον Απρίλιο του 1829, ο Αλεξάντερ φον Χούμπολτ (Alexander von Humboldt, 1769-1859) άφηνε το Βερολίνο με αρχικό προορισμό την Αγία Πετρούπολη. Δύο μήνες αργότερα ο ήδη διάσημος γερμανός φυσιοδίφης ξεκινούσε τη μεγάλη περιοδεία του στη Σιβηρία, κατά τη διάρκεια της οποίας θα περνούσε από τα Ουράλια Ορη και θα έφθανε μέχρι το όρος Αλτάι στα σύνορα με τη Μογγολία. Την αποστολή χρηματοδοτούσε ο Τσάρος Νικόλαος ο πρώτος, τα ενδιαφέροντα του οποίου ήταν εντελώς διαφορετικά από αυτά του Φον Χούμπολτ: ο μονάρχης ήθελε να μάθει τι έκρυβε το υπέδαφος της αχανούς χώρας του, ενώ τα ενδιαφέροντα του εξερευνητή ήταν αμιγώς επιστημονικά.
Ο 60χρονος τότε Φον Χούμπολτ συμβιβάστηκε με την ιδέα της αξιολόγησης των ορυχείων προκειμένου να γευθεί το ταξίδι διά μέσου των στεπών. Αλλά το ανήσυχο πνεύμα του δεν μπορούσε παρά να προσθέσει και λίγο ενδιαφέρον στην ανιαρή και επίπονη εργασία. Η εμπειρία του από την εξερεύνηση στη Λατινική Αμερική τού είχε δείξει ότι τα ορυκτά έτειναν να εμφανίζονται σε ομάδες. Στα ορυχεία της Βραζιλίας διαμάντια εντοπίζονταν σε αποθέματα χρυσού και πλατίνας. Καθώς λοιπόν τα αποθέματα χρυσού και πλατίνας στα Ουράλια εμφάνιζαν παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνα της Βραζιλίας, ο Χούμπολτ ήταν τόσο βέβαιος για την ύπαρξη διαμαντιών στη Σιβηρία ώστε είχε τάξει στην τσαρίνα Αλεξάνδρα να της φέρει μερικά!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
