Κουβαλάμε ήδη όλοι στις πλάτες μας δύο χρόνια πανδημίας – δύο πρωτόγνωρα χρόνια, τα οποία άλλαξαν τη ζωή όπως την ξέραμε. Δύο χρόνια στα οποία βιώσαμε λοκντάουν, τηλεργασία, κλειστά σχολεία. Δύο χρόνια στα οποία τα αντισηπτικά, οι μάσκες και τα διαγνωστικά τεστ έγιναν μόνιμοι σύντροφοί μας. Δύο χρόνια μέσα στα οποία άνθρωποι νόσησαν, νοσηλεύθηκαν, πέρασαν μέρες και νύχτες στην απομόνωση της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας. Δύο χρόνια μέσα στα οποία παιδιά έχασαν τους γονείς τους, γονείς τα παιδιά τους, φίλοι τους φίλους τους, σύντροφοι τους συντρόφους τους. Και σήμερα, δύο χρόνια μετά, συνεχίζουμε να ζούμε με την αγωνία τού τι μέλλει γενέσθαι, του αν η πανδημία οδεύει προς εκτόνωση ή μας περιμένει στη γωνία μια επόμενη παραλλαγή του ιού, ίσως ακόμη πιο επικίνδυνη.
Είναι επόμενο όλα αυτά να έχουν κοστίσει – και να συνεχίζουν να κοστίζουν – στην ψυχική υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού, ακόμη και των ανθρώπων τους οποίους δεν «άγγιξε» άμεσα ο ιός. Και αυτό το τεράστιο κόστος αποτυπώνεται ήδη μέσα από επιστημονικές μελέτες που σκιαγραφούν το τοπίο της ψυχικής υγείας μέσα στον πανδημικό κυκεώνα. Το ΒΗΜΑ-Science παρουσιάζει σήμερα τα πιο πρόσφατα στοιχεία μελετών που αποδεικνύουν ότι η πανδημία είναι «ένοχη» για εμφάνιση ψυχικών διαταραχών σε σημαντικό μέρος του πληθυσμού – και μένει να αποδειχθεί αν οι διαταραχές αυτές μπορεί να είναι αναστρέψιμες, κοινώς αν θα μπορέσουμε στο μέλλον να είμαστε ξανά οι ίδιοι, ακόμη και όταν η κορωνο-πανδημία θα αποτελεί πλέον παρελθόν.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
