«Οταν τα δάση καταστρέφονται με απερίσκεπτη βιασύνη, όπως συμβαίνει παντού στην Αμερική από τους ευρωπαίους αγρότες, οι πηγές στεγνώνουν ολοκληρωτικά, ή μειώνονται. Οι κοίτες των ποταμών, που παραμένουν στεγνές για μια ορισμένη περίοδο κάθε χρόνο, μετατρέπονται σε χειμάρρους όποτε έρχονται καταιγίδες. Καθώς η χλόη, τα βρύα και τα φρύγανα εξαφανίζονται από τις πλαγιές των βουνών, τα νερά της βροχής δεν συναντούν κανένα εμπόδιο· αντί να ενισχύουν αργά το επίπεδο των ποταμών με προοδευτικές διηθήσεις, τρέχουν σε αυλάκια από τους λόφους, παρασέρνουν το έδαφος που πλέον δεν είναι συμπαγές και δημιουργούν αυτές τις ξαφνικές πλημμύρες που πλήττουν τη χώρα».
Το παραπάνω, θλιβερά επίκαιρο, απόσπασμα γράφτηκε στα 1800! Συγγραφέας του ο Αλεξάντερ φον Χούμπολτ, ο γερμανός φυσιοδίφης ο οποίος, μεταξύ πολλών άλλων, πρώτος αναφέρθηκε στην ανθρωπογενή επίδραση στο κλίμα. Στην πραγματικότητα η άποψη του Φον Χούμπολτ για το κλίμα δεν είναι παρά φυσική και λογική συνέπεια της κοσμοθεωρίας του για τη Φύση, την οποία έβλεπε ως μια πολύπλοκη και με πολλαπλές διασυνδέσεις παγκόσμια δύναμη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
