Παρασκευή απόγευμα, μια από τις πολύ ζεστές ημέρες του Ιουλίου, αποφάσισα να περάσω από εκεί όπου είχε προπόνηση η ομάδα. Ηταν τέσσερα παιδιά και οι «προπονητές» τους. Αλλά μη βάλει με το μυαλό του κάποιος γήπεδο, μπάλες και ιδρωμένες φανέλες παρ’ όλο που κάθε προπόνηση κρατούσε τουλάχιστον τέσσερις ώρες και το Σαββατοκύριακο που ακολουθούσε θα είχαν και πρωί και απόγευμα, από ένα τετράωρο τουλάχιστον κάθε φορά.
Πέρασα από έρημους, σιωπηλούς διαδρόμους και σκάλες στο κτίριο της Χημείας στην Πανεπιστημιούπολη για να φθάσω εκεί όπου έκανε την προετοιμασία της η ομάδα των τεσσάρων παιδιών, μία εβδομάδα προτού φύγει για το Παρίσι όπου θα γινόταν η Ολυμπιάδα της Χημείας του 2019. Ηταν τρία αγόρια και ένα κορίτσι που λαμβάνοντας μέρος στον πανελλήνιο διαγωνισμό Χημείας είχαν ξεχωρίσει ανάμεσα σε 5.000 παιδιά και είχαν αντέξει και τις επόμενες δοκιμασίες. Μια ομάδα καθηγητών από το Τμήμα Χημείας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) είχε αναλάβει να τα προετοιμάσει με πολύωρα ιδιαίτερα μαθήματα, χωρίς βέβαια να αμειφθεί κανείς τους γι’ αυτό έστω με ένα ευρώ. Μόνη αμοιβή τους ήταν το μετάλλιο που έφεραν γυρίζοντας από το Παρίσι τα παιδιά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
